“Bana mutluluğun resmini çizebilir misin?” boş cümle.Mutluluğun resmi çizilemez önceden çekilmiştir zaten ;çocukluğumuzda.Masumken yüzlerin arkasındaki çirkinliği görmemişken o resim defalarca çekilmiş albümleri doldurmuştur.

Mutluluğun doruğuna çocukken ulaıştık.Her yıl umutlarımız kırıldı yavaş yavaş.Artık o kadar içten gülümsememiz mümkün değil.

Masumken canımız ne kadar yanmış olsa da gözyaşlarımızda bile mutluluk vardı.Ailemiz arkadaşlarımız bize yardım edince sevgilerini hissettiğimizden.

Oysa şimdi kimse görmesin diye geceleri ağlıyoruz.Işıkları kapatıp yatakta tek başımıza. Yardım değil artık istediğimiz bir darbe daha vurmamaları.Bu ufak isteğin bile gerçekleşmeyeceğini biliyoruz .

Biz mutluyduk

Cinsiyetimiz bilinmediği için “sarı” yelek giydiğimiz yanlız kalınca düşeriz korkusuyla herkesin bizi sarmaladığı ,saçımızı okşarken ya canını acıtırsam başı hassas diye korktukları,çocuk havuzuna girmeyi,minibüse para vermemeyi hakaret saydığımız zamanlarda…

Ağlayınca oyunlarla vaatlerle bizi kandırdıkları zamanlarda;bu kadar çocuk olma hayallerde yaşama dedikleri zamanlarda değil.

Çimenlerde böcekten tiksinip yüzümüzü ekşittiğimiz yine de fotoğraf makinesini görünce cilve yaptığımız zamanlarda;çimlerde bira içip dertleştiğimiz zamanlarda değil.

2.5 lt kola şişesini kaldıramayıp şişeye eğilmeye çalıştığımız yine de kola içemediğimiz zamanlarda;istediğimiz herşeyi içip aşamadığımız zorluklarla savaştığımız zamanlarda değil

Büyüklerin kahraman oldukları zamanlarda hiçbir şeye yetişemeyip bize umut bağladıkları zamanlarda değil.

Başında hasır şapka kolunda çiçekli çantayla dünya güzeli sanıldığın zamanlarda;kıyafetin olmamış değiştir istersen dedikleri zamanlarda değil

Ne olursa olsun herşeyin sarılınca öpülünce geçtiğini sandığın zamanlarda yara bandını dizine kendin yapıştırdığın zamanlarda değil.

Doğumgünü pastanı üflerken dileğini sesli söylersen gerçekleşeceğini bildiğin zamanlarda dilek tutmayı unuttuğun zamanlarda değil

Her gün her kıyafetle yeni roller oynadığın “ressam prenses doktor bebek genç kız…” zamanlarda;tek role sıkıştığın rolünun dışındaki her sahnenin acımasızca cezalandırıldığı zamanlarda değil.

İşin büyüsü çizgilerimizin netleşmemesinde,herkese aa arkadaş geldi diyebilip sevebilmekteydi belki de.

Daha mutlu bir hayat için boşuna savaşıyoruz.Yine mutlu olacağız ama hayatımızın doğal akışı olmayacak mutluluk.Uzun savaşların uykusuz gecelerin,büyük emeklerin sonunda olacak.

Boşuna uğraşmayalım mutluluğun resmini çizmekle.Albümdeki kareleri hayatımıza taşımaya çalışmak daha güzel.

Herkesin mutluluk resmi albümlerde saklı bakınca hala mutluluk yayan kareler geçmişte saklı…