Yazık oldu

Yazık oldu kıydılar insanlığımıza,bezettiler şeytanı imrendirerek
oysa biz bozulmaz neslin,bozulmaz yolcularıydık
soktular nifakı içimize,yerleştirdiler casuslarını zamanın
oysa biz çocuksu masumiyetimizle kalmak içindi çabamız
kimilerine göre cahil söylensede adımız.
gülerdik önceleri anlardık çocuksu anlayışımızla
gerdiler küçük düşlerimizi çarmığa,aldılar arkadaşlarımızı,çaldılar mutluluğumuzu
oy/saki kimeydi bizim yükümüz.
bir dağ kırlangıcının özgürlüğünü,bir çekirgenin sayısız sıçrayışını bile çok gördüler,sıçratmadılar.
bir serçenin halı dokurcasına yaptığı yuvasının ilmeklerini çektiler,bozdular yuvasını.
yaradanın ihsanını,mazlumun ahını,sabinin yüreğini
sevdanın güzelliğini,doğanın ihtişamını yusufun mahremiyetini
dünyanın çivisini söktüler,çözdüler,kırdılar,bozdular..
ey gizemine hayran kaldığım yaratan
ne kadarda genişsin,ne kadarda iltimas edersin
karunlarınmıdırki dünya,zorbaların haremilerinmidir
gaddarların,canilerinmidir
yokmudur yaşanacak bir mahlin
akçemidir yaşam bağı
öyley/seki öyle
sanadır istirhamım,dileğim
bu dünyada beni
nazlı gelinin duvağında tel eyle,konuşamayan sabiye dil eyle
dağ başında ulu çınarda dal eyle,çekirgeye kol,kırlangıca kanat eyle
sevgiliye sitem,vefasıza insaf eyle
ferhata kazma,kürek mecnuna çölde yel eyle
böyle medeni dünyada yaşamaksa toprağını bol eyle...

ali kılıç