Neden barış hep acı veriyor?

Oysa barış, uyum, karşılıklı anlayış ve hoşgörü ile oluşturulan ortamdır. İnsanlar “Tanrı krallığı” ile avunurken doğa en barışçıl ve hakkaniyetiyle süreci sürdürür.

Barış neden hep kanla bedel ödüyor?

Oysa hayvan diye tanımladığımız bazı canlılar insanlar kadar tehlikeli ve kan kusturucu değildir. Belki biz hayvanlar âlemin gözlerinde birer barbarlar timsallarıyızdır.


Huzur acı veriyor! Ve ancak kan dökülerek elde edilebiliyor.

Gıdasından yoksun kalan insan çok tehlikeli olabiliyor ve suyu-ekmeği bulduktan sonra yetinmiyor ve daha çok istiyor istedikçe istiyor gözlerini doyurmaya çalışır. Göz ki bir deniz ambarı, doldur doldurabilirsen…

Doyan ve kazananınca bu kez hükmetme içgüdüsü artıyor. Oysa hayvanlarda, bugün karnı toksa yarın için hiçbir kaygısı olmaz. Belki de “buldumsa yerim yoksa şükür ederim” hissiyle hayatlarına devam ederler.

Ve belki de barışın en güzel ortamı yaşandığı âlem hayvanlar arasındandır; onlarda yarınlar kaygısı olmadığı için toprak, petrol elde etme pahasına savaşmıyorlar! Onların tek savaşları hayata kalmak ve beslenmek için biraz ot ve birkaç et parçasından ibarettir. Yetiyor….

Bizde barış, kan dökmekle özdeş haline gelmiştir nerdeyse.

Savaşlarda kazanan taraf olmaz; biri insanlığından ötekisi topraklarından kaybetmiştir. Barışta ise her iki taraf kazanmıştır. En iyi savaş, masa başında kan dökülmeden yapılan savaşlardır.

Barış dolu bir hayatın hayatımıza egemen olması dileklerimle

HRZM