Bir cümleden sonra başka cümle kuracak kadar büyüdüm sanırım...


Dünyayı farklı gözlerle değerlendirmek, olayları mercek altına almak, havadisleri analiz etmek, şiirleri tahlil etmek, sorulara bir cevap bulmak; artık benim için kabus değil. Rüyalarımın ne anlama geldiğini artık bilebiliyorum...


Artık kaç grama karşılık geldiğimi gün içinde, günün değişik saatlerinde hesaplayabiliyorum. Aciz değilim yani. Yani bir baltaya rahatlıkla sap olabiliyorum. Edebiyatımı terbiye edebiliyorum. Sevdiğime şahane, sevdiği hediyeler alabiliyorum. Geleceği gecede konuşabiliyorum. Hiç tanımadığım biriyle iletişim kurabiliyorum. Azmimi geliştirme adına egzersizler yapabiliyorum...


Eylemlerimin, söylemlerimin arkasında durabiliyorum. Denizde yüzerken balıklarla sohbete dalabiliyorum. Bir kırmızı gülü incitmeden koklayabiliyorum. Her çocukla arkadaşlık sürdürebiliyorum. Gerektiğinde iyice gülümseyebiliyorum...


Her şeyden önce kendimi beğeniyor ve seviyorum. Yeten sıfatlarıma ileri zamirler yükleyebiliyorum. Zarflarıma güçlü vakitler ekleyebiliyorum. Şimdiki zamanda her haber kipini kullanabiliyorum. Varolan yeteneklerimi ileri düzeye taşıyabiliyorum. Anlam verebiliyorum koyu karanlığa. Yarasaların neden geceleyin avladıklarını gözüm kapalı düşünebiliyorum...


Ve hayatın meselelerine kendi çapımda yarıçaplar çizebiliyorum. Ne mutlu bana...




.......................................
MehmetSelimÇİÇEK
10 Eylül 2011,,,Çanakkale