Günaydın bayan.



Uyumuş muyum.

Ya sen Ramon...sen hiç uyumadın mı ?

- bana uykuyu sadece yazmayı öğrettiler bayan.Aslında merak ediyorum, uyumak nasıl birşey.Çok iyi olmalı ki, sizler hem yaşama sunuluyorsunuz, hem de yaşamın yarısını uykuya harcıyorsunuz.Aslında denemek gerek, ama ya uyanamazsam bayan...Sonra bütün kitaplar tek, tek üstüme yıkılır...en altta kalır, ezilirim.Vazgeçtim.

- uyanık olmak, yıkıntı olmaktan iyidir bayan.

Neden öyle düşündün ramon, her uyuyan yıkılıyor mu.

- uyuyan değil bayan...uyumaya çalışan.

Aklımı karıştırdın ramon, bu sayfayı yırtmak istiyorum.

- yırtıklar, yıkıntılardan iyidir bayan.

Fakat yıkıntılar da kayboluşlardan iyidir, en azından yıkıntıların altında birileri vardır...
Ne dersin ramon.

- ustalara sormam lazım bayan.


.
.


Neyse...
Onu da uyumaya çalışanlar düşünsün.

Sen şu sesleri okusana bak, benim en çok sevdiğim iki ses.
Çigan ve sessizlik...Bana bu sayfaları versene, sadece benim olsun.Başka kimseye okutma söz ver ramon, düş/lerimin içinde olsun hep.

Çingene ruhum geceleri çıplak ayaklarımla dolaşırken, sadece benim için çalsın çeribaşılar.
Ben kırmızıyı sevmem aslında ramon...Hiç kırmızı elbisem olmadı, izi kalır diye kırmızı ruj bile sürmedim.Kadın dediğin hep pembedir ya ramon.

- o halde kırmızı da sizin olsun bayan.


.

.


Şu anda sadece ikimiz ve iki ses var burada oku bak.

- biri daha var bayan, eylül ayazı.

Ah,onu neden unutuyorum sanki...
Halbuki bütün ezberlerimi ezberlettim bedenime..kendi kendisiyle körebe oynuyorlar.
Bakıyorum biri en köşedeki sıcağa yetişmek için koşarken, diğeri onu ensesinden yakalıyor.

Yakalıyor ve ne ayaza ne de sıcağa...hiç düş/ünmeden düş/lerin içine atıyor ramon.

- biliyorum bayan.



Peki ya kemancı, düşlerde çigan müziği çalarken kemancı olmaz mıydı ramon?



- onu da ustalara sormam gerek...




- Bekleyin bayan.

öyküsatıcısı 2011 Davidoff