Günlerden bir gün…

Hava yine çok sıcak. Aylardan Ağustos. Ölüm kokusu var yine her gün olduğu gibi. Ramazan ayındayız. İnsanların çoğu oruçlu.

İçimde bir sıkıntı var. Ölüm, yaklaşıyor sanki. Hissediyorum. Vatani görevimi yapıyorum. Şafağa kırk beş gün var. Say say bitmiyor. Nazlım ve anam yolumu bekliyor. İkisini de çok özledim. Babam hayatta değil.

Sılamı çok özledim. Kurdunu, kuşunu, ağacını, çiçeğini ,böceğini, kelebeğini , toprağımı… Anam, Nazlım ikinizi de çok özledim.

Uykularım bölük pörçük… Yine rüyamda babamı gördüm. Ağlıyor. Bana bakıyor, yine ağlıyor. İçimde bir sıkıntı var.
Nazlım’a verdiğim sözü tutamayacağım.
Vatan, kanla sulanmak ister

Araçtayız. Kan kokusu geliyor burnuma. Sanki her yer birbirinin aynı. Dağı, taşı sılamdan çok farklı.
Dağlar, çıplak, ürkütücü...Kan kokusunu alıyorum. Kimseyle paylaşamıyorum. Çakallar uluyor. Seslerini duyuyorum. Ölümden korkmuyorum.


“ Gümmmmmmmm “

“ Nazlım, bekleme beni. Anam, ağlama… Vatan sağ olsun !”

Zümrüt-ü Anka kuşu gibi küllerimden yine doğarım.

Ben Türk Askeriyim.



NERMİN KAÇAR