Kalktım yazıyorum.Çocuklarımın sessiz uykuları ,kocamın homurtulu uykusu ve saatin tik taklı uyanıklığı .Namazımı kıldım, içimin soluk alışı rahatladı .İnançları doğrultusunda kişi
saparsa tedirginliği büyük boyutlara varıyor, kendini küçümseme derecesine ulaşabiliyor

Uykuyu çok seviyorum ya uyanıklığı ,uyanıklığı da aynı ölçüde.
Yoldan geçen bir aracın sabahın ilk saatlerinde yaşamı duyurması,üstü tahta evimin nay-
lonla örtülü tavanında farelerin serçe gibi cik cik ötmesi bile yaşamı duyurması açısından
güzel.Birden mutfaktaki fare kapanının sesini işitiyorum.
( Hah ,fare yakalandı ) diyorum. Sevindiğim anda üzüntüyle bu satırları yazıyorum.
Dünde birkaç fare yakaladık bu kapanla .Küçücük farenin birini kocam dış kapının önüne
atıvermiş.Zavallı minik fare yaşamının baharında karların üstünde düşünen adam heykeli
olmuş. Heykel fareye baktığımda yaşamın ve ölümün ne denli katı kurallara bağlı olduğunu gördüm.
Kurallar beni hep sıkar ,aynı zamanda yaşam iplerini üzerimde bağlama deneyleri yapar.
Ben yakalanacak bir fare olmadığımdan sanırım, bu ipleri açmaya uğraşırım. Uğraşmazsam zaten nerede kaldı insanlığım.
Günün birinde buzun üstünde tepince tıkırdayan şu minik fare heykeli gibi beni de yakalayıp , dondurup duygusuz tekmeleriyle tıngırdatabilecekler mi?
Gölge yapan gözüme gerçek karanlık girebilecek mi? Kitaplarımın çoğalması için Tanrı,ya dua ediyorum. Okuyup yazmak istiyorum.Bilmek aydınlanmak ,aydınlatmak istiyorum.
Arapça dualar okurken türkçe anlamlar düşünüyorum.
Zıtlıkları düşünüyorum, yaşıyorum. Her kişide bulunan iyilik ve kötülükleri . Olağanlıkları,
olağanüstülükleri.
İnsan fare değildir ,fare gibi yakalanıp bir kafese tıkılamaz.Hele suçsuz insanlar hiç .
Suç yaratılamaz,yaratandadır yükü . Bu yük kolay taşınmaz . Yükü eşşekler taşır .
Heey! Yük taşıyıcılar haydi hep birlikte indirin yüklerinizi , dünya rahatlasın.
Sesimi duyan var mı?