7
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1339
Okunma
Ramon...
Ben sana yıllardır demedim mi bu kadar uydurma diye.
Dilimde tüy bitti yahu, sen ne anlamaz şeysin böyle.
Bıktım senden ramon, yemin ederim bıktım.
Birgün iflas edersem ha şuraya yazıyorum, oku bak...iyi oku...Benim iflas sebebim ramondur.
Okudun mu, elimin ucuna doğru bak.işte şuraya yazıyorum, benden sana hatıra olsun.
Hatta ramonlardır diye yazıyorum, çünkü siz hepiniz böylesiniz hainler.Benim hayatımı mahvettiniz, yediniz beni yediniz...Sömürdünüz.Büyükbabamdan kalan bütün emlaklar gitti.
En çok da büyükninemin evine yanıyorum ramon. Hani dışı ahşap bir evi vardı ya ninemin, ha işte o ev...Ya kaç emlakçı istemişti de vermemiştik.
Ne güzel evdi hani. Ahşap merdivenleri vardı... Biz üst kata çıkarken tıkır da tıkır ederdi.
Vay be ramon ne güzel günleri hatırladım şimdi.
Büyükninem duysun diye tıkırtı yetmezdi küt küt ettirirdik merdivenleri...
Top koştururduk on metrelik evin içinde ramon.
Aslında bizimkiler demişti,
Onlardan uzak dur, seni kandırırlar ne dedikleri ne de yaptıkları birbirini tutar diye.
Kabahat işte, ne diye bu kadar içinize girdim ki.
Şapşal ördek git dağda bayırda dolaş.Ramonların arasında ne işin var senin. Ah işte kafam.
Yetti ramon git peşimde dolaşma bu kadar. Beni rahat bırak...
Ben senden bıkmaya, nefret etmeye çalışıyorum, sen de beni anlamaya çalış.
.
.
Sen kazanacaksın diye, ben hep kaybetmeye mahkum muyum ramon.?
.
.
-pardon bayan bakar mısın ?
-kimsiniz ?
-adını duvara ramon diye yanlış yazdığınız hayatın içindeki roman. Ben sizi kaç kere terk ettim peki siz neden benim peşimi bırakmadınız ?
öyküsatıcısı2011Davidoff
Cevap Yaz