Kadın işte, eksik etek.
Saçı uzun, aklı kısa.

Haydar emminin kızı, yıllardır kocasından dayak yemekten usanıp, baba evine gelmişti o gece yarısı.

Tüm köylü bunu konuşuyordu.Gencecik kadının
-“Ne işi vardı baba evinde?”
Dayak yeseydi de varsın otursaydı koca evinde....Evli kadınların içini bir kıskançlık almış yürümüştü.
Bekar ve evli erkekler dul bir kadının üstelik genç ve güzel olmasından ağızlarının suyunu silmekten kuru yer kalmamıştı gömleklerinin kollarından.Ama hepside namus timsali gibi konuşuyordu.
“Ne işi vardı köylerinde dul kadının .Çoluğumuz çocuğumuz var.Karılarımız yarın öbür gün her dayak yemeye evi terk edecek olsa ne yaparız ? İşimiz var valla..”

Kendi kendilerini kandırmaktan ileri gidemiyorlardı.


Köyün en güzel kızlarındandı Yasemin. İnce uzun boylu yeşil gözleri iri iri üzüm tanesine benzerdi. Ay parçası gibiydi. Yılların verdiği üzüntü,acı çekmişlik bir de üzerine yüzünde izi kalan derin ustura çiziklerine rağmen hala güzeldi. Çocuğu olmamıştı. Kaynanası da oğlunu hep bu yüzden kışkırtıyor.

-"Gittin çocuk doğuramayan kısır karıyı getirdin başımıza "der.Bütün gün başının etini yerdi.Gündüz de sabahtan çıkar akşama kadar gelininin ne kadar işe yaramaz üstüne üstlük kısır olmasından ,zavallı oğlunun başını yaktığını söyler durur ona- buna dert yanardı.

Akşam yemekten sonra birden fenalaşıp bayıldı Yasemin. Yaşlı babası ne yapacağını bilemez halde, yan komşuları Necmiye hanımın kapısını çalıp yardım istedi. Necmiye ile kocası koşarak eve geldiler. Gencecik kadın hiç kıpırdamadan yatıyordu. Necmiye sivri burnunu eliyle şöyle bir kaşıdıktan sonra ince dudaklarından kocası Muharremin kulağına fısıldadı.
-"Ölmüş heral "

Oysa Muharrem baygın yatan Yaseminin açılan eteğinden görünen beyaz bacaklarına bakmaktan kaskatı kesilmiş, karısını duymuyordu bile. "Herkesin dediği kadar varmış.Hele yakından daha da güzelmiş.Ulan şimdi bunu koynuna alıp…"

-Sana diyom herif sağır mısın?Dilinimi yuttun.?
Muharrem afallayıp kendine gelmeye çalıştı. Hiç renk vermeden…
-Kalbini dinleyelim belki ölmemiştir.Necmiye irkilip bir adım geriye sıçrayıp ,kahverengi gözlerini fal taşı gibi açtı.

-Tövbe ! Valla tövbe olmaz ben ölmüş birine dokunamam.Zavallı Yaseminin babası “ölmüş “ lafını duyunca köşedeki divana yığılıp içli içli ağlamaya başladı. Biricik evladı o varken ölüm kendisinin hakkıyken ne diye gencecik kız göçüp gitmişti bu yalancı dünyadan.Ellerini başının arasına alıp dövünmeye başladı.Susacak gibi değildi.Necmiye kocasını dirseğiyle dürtüp kaş göz hareketiyle Haydar emmiyi işaret etti. Muharrem yanına gidip.

-Üzülme Haydar emmi.Du bakalım .Daha ne olduğunu bilmiyoruz.Az bi sakinleş.Zaten heyecandan elim ayağım titriyor.Heyecanlanmasının sebebi kıza daha yakın olacak olmasıydı.Ölmüşse bile eti hala sıcaktı.Bu bile kalbinin gümbür gümbür atmasına yetmişte artmıştı bile.

Yavaşça Yasemin’e yaklaştı. Elini göğsünün üzerine koydu. Elleri titriyor, kendi kalbinin gümbürtüsünden bir türlü, genç kadının kalbinin sesini duyamıyordu. İyice avuçlayıp bastırdı. Başından sırtından soğuk terler döküyor.Elinin altındaki memeleri resmen yoğuruyordu. Necmiye kocasının bu halinden işkillenip omuzundan sarstı. Sarstı ama Muharremin heyecandan kulakları kapanmış. Davul çalsalar duyacak gibi değildi.

-Ne o kızımı muayene ediyon? Çek şu ellerini mendebur herif.
Ellerini Yaseminin memesinden sertçe kaldıran karısının yüzüne bakıyor ama görmüyordu .Beyni bulanmış aklı kırk köşeye dağılmıştı. Zorla da olsa vaziyeti çaktırmamak için kekeleyerek.
-Ka kallbi atıyor.Ölmemiş...
“Geberseydi keşke” diyor içinden Necmiye.Bu kıza musallat olursa kocası bu sefer kesin yandı.Ne hoca muskası ne kurşun döktürmek işe yaramayacak.Bu teneşire gelesi adama.

Yavaş yavaş gözlerini açan Yasemin’e önce babası koşup sarılıyor.Yasemin ne olduğunu bilmez halde baygın baygın bakıyor.
-“Allah razı olsun” diyor Haydar emmi komşu karı kocaya..
-“Geçmiş olsun lazım gelen bir şey olursa seslen Haydar emmi “diyor Muharrem. Karısı ise kolundan çekiştirip kapatıyor kapıyı.

Yatağına yatan yasemin daha iyi.Yıllarca koca evinde kapalı kalmanın verdiği sıkıntı ve üzüntülerden sonra ara ara bayılma nöbetleri geçiriyordu.Ne hastane ne de doktor yüzü görmemişti…

-Numara yapıyor hasbam.Aklıyla kocasını kendine üzülüp acımasını bu şekilde deli divane olup bağlanmasını istiyor.Ben bilirim bu numaraları oğlumu uyutabilir ama ben yemem ! diyor kaynanası.Gençliğinde azmı kandırıp parmağında oynatmamıştı zavallı kocasını.Bulaşıkları bile ona yıkatırdı.Tüm gün gezmekten hasta olduğunu bahane edip “yemek yapamadım “der, zavallı adam bazı akşamlar aç yatardı.

O gece çıkan rüzgardan evin duvarlarına çarpıp duran ağaçlar uyumadı. Muharrem aklından Yaseminin bacakları ve elini uyuşturan memelerin sıcaklığı gitmedi.Sigara üstüne Sigara yaktı. Dumanını ciğerlerine hapsedip öksürük krizleri tutana değin içti. Necmiye’de uyumadı .Ya bu mendebur kocası aklını Yasemin’e takarda iki çocuğuyla yüz üstü bırakırsa kendini. Evleride yakındı. Kocasını böylelikle kontrol edebilirdi. Tez elden Yaseminin aklına girip koca evine dönmeye ikna etmeliydi.

O gece uyumayan bir tek Muharrem ile karısı değildi. Biri daha vardı …