Karnı acıkan bir çocuğun ağlaması ile karnı tok bir çocuğun ağlaması arasındaki farkı bütün anneler bilir. Bir İHH görevlisinin duyarlı insanlarımızdan toplanarak Somali’ ye götürülen yardımları dağıtma esnasında Somali’ li genç bir anneden duyduğu sözler aynen şöyle: “Çocuğum bugün de ağlayacak belki ama karnı tok olarak ağlayacak!”

Afrika insanının kemikleri çıkmış, patlak göz çukurlarına konan sinekleri kovalamaya mecali olmayan hüzünlü fotoğrafı kendimi bildim bileli var. Uzun uzun yıllardan beri bu ülkeye yardımlar yapılır. Yine de güneş ölü çocuklar üzerine doğmaya devam ediyor Afrika’ da.

Bir tarafta sınırsız bir yeme- içme israfında olan MÜSLÜMAN ülkeler; bir tarafta açlıktan kırılan MÜSLÜMAN bir ülke.

Açlık kere açlık…

Çocuklar kere çocuklar… Anneler kere anneler…

Her gün ölüyorlar… Her saat ölüyorlar… Her dakika ölüyorlar…

Dünya Somali’ yi istese de kurtaramıyor. Belki de gerçekten kurtarmak istemiyor. Geçici çözümlerle en sonunda şimdiye kadar olduğundan daha ağır bir açlık- kuraklık gerçeği içerisinde kıvranıyor Afrikalı. Bir lokma ekmeğe muhtaç edilen insanların misyoner gruplarca dinlerini değiştirme karşılığında taahhüt ettikleri yardımlar ise oldukça manidar.

Açlıkla terbiye olan yalnız Somali değil. Hepimiziz.

Egemenliği ihlal edilmiş, kıyıları kimyasal atıklarla zehirlenmiş, tek dişi kalmış canavar bir medeniyet tarafından geleceği çoktan elinden alınmış Somali’ nin. Batı her zaman batılığını yaptı. Yanlış olan Müslüman ülkelerin batıdan medet ummasıydı. Müslüman’ın Müslüman’ a en çok ihtiyacı olduğu zamanlarda gerçek bir yardımlaşma içerisinde olamamaları da ayrı bir kıyamet manzarası. İslam ülkeleri kendi içlerinde birbirlerini yemekle meşgulken büyük bir senaryonun en acıklı sahneleri üst üste oynanmakta.

Günümüzün ayrımcı, bencil, duyarsız dünyasında ""İnsan" olabilmek gerçekten de artık bir "Kahramanlık" işi...Somali’ yi yüreğinde hisseden, bu ağır insani harabiyet manzarasının ortadan kaldırılması için ufak da olsa çaba gösteren herkes birer kahramandır.