12
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2291
Okunma

Dalgındı bakışları
Gün batımını izlerken
Baktı derinliklerine denizin
Ufuk kızıllaşmıştı güneş gidiyordu
Son ışıklarını salmıştı denize
Sarımtırak bir kızıllık sarmıştı ufku
Acı ile gülümsedi
İşte oldu bu günde akşam diye derin bir iç çekti
Birazdan güneş gidecek
Yerini ay ve yıldızlara bırakarak
Çökecek karanlık başlayacak gece
Acı çekenlere umutsuz bekleyenlere
Bir damla yaş aktı yanaklarına
Yuvarlandı usulca
Ağlıyor muydu yoksa
Rüzgardan mı sulanmıştı gözleri
Hafif meltem okşayarak
Geçiyordu yanından
Saçlarına buseler koyarak kimini de uçurarak
İşte rüzgarın işiydi gözlerini sulandıran
Ağlar mıydı o niye ağlasın ki
Alışmıştı yalnızlığa
O hep yalnızdı kalabalıkta bile
Yoktu onu anlayan
Ne acısını bilen nede gözyaşını sileni vardı
Hep rabbine sığınırdı
Onun yarattığı güzellikleri
Seyrederek ve şükür ederek
İşte yine dalmıştı gün batımına
Rabbim bu ne güzellik
Bu ne muhteşem bir tablo
Yapabilir mi insan bunu
Yok asla çizemez boyanmaz bu manzara
Süzüldü yaşlar gözlerinden
Yine akşam oldu hüzünlendim ben diye
AYŞE KARAN