Yanılmıyorsam 1995 yılıydı.Hayatımda ilk kez uçağa binip Kuşadası na gidecektim.Heyecanımı anlatmam şuanda bile mümkün değil inanın.O sabah ağabeyim beni havaalanına götürüp bıraktıktan sonra elimde valizle kaldım.Acemi acemi etrafıma bakınırken güleryüzlü zayıf bir bayan yanımdaydı.
"Ben ilk kez uçağa bindiğim için ne tarafa gideceğimi bilemedim" dedim.
"Nereye yolculuk?"diye sordu.
Söylediğim zaman ise:
"Bende oraya gidiyorum hadi takip edin o zaman."
Konuşa konuşa yürümeye başladık.
"Siz bana yabancı gelmiyorsunuz ama..."
"Öylemi ?
"Evet" diyerek neşeyle gülümsedim.
" Ben Mübeccel Vardar"
"Yaaa...! Çok memnun oldum.Sizi uğurlugiller de;gerçekten çok beğenerek izliyorum "
"Teşekkür ederim."
"Yanlız;dizide gözlük takmasanız" diye büyük gaf yaptım."
"Olabilir."
"Şeyy hani çok eskiden radyoda yayınlanırken Çolpan İlhan oynamıştı bu rolü hiç kaçırmamıştım.Şimdi de sizi tv den .Ama eskiye bağlı kalınmasa diye düşündüm de."
" Haklısınız."
" Sanatçılık zor meslek değil mi?"
"Gerçekten öyle.Fakat severek yapıyorum.Bazen aşırı yorulduğumuz;yemek saatimiz,gecemiz gündümüze karıştığı olur.Ama o alkışlar yok mu ; herşeyi unutturuyor."
Valizlerimiz güvenlikten geçmiş uçakta yerimize oturmuştuk. Beni yanına çağırmıştı.
"İstersen cam kenarına otur etrafı kuşbakışı seyredersin " dedi.
Teşekkür edip yaramaz çocuklar gibi pencere kenarına geçtim. Gerçekten çok mutluydum.
"Yeni projeleriniz,oyunlarınız var mı?" diye sordum.
"Evet".Sonrada gülerek"Sürprizz ama söylemem" dedi.
Hiç anlamadan İzmir e inmiştik.Ben etrafıma bakınırken ( İçimden de Eyvahhh! nerde ,nasıl araba bulacağım? diye düşünüyordum...) Yüz halimden farketmişti.
"Beni arabayla almaya gelecekler.İstersen seni garaja en yakın yerde bırakırız"
Çok sevinmiştim.Arkadaşları da sanatçı kişilerdi. Sohbet okadar tatlıydı ki...
İnerken gönülden teşekkür ettim.Bana telefon numarasını vermişti Tabii bende.
Kuşadası ndan İstanbul a döndüğümde işe başlamış,yoğun bir tempodaydım(Türk Telekom 121 arıza servisinde ) Sevgili Mübeccel birgün telefonla beni aradı.Hatırımı sormuştu.Bende arızalanan telefonunu yapılması için bildirmiştim."KÜÇÜK MUTLULUKLAR "adlı oyununa davet etmişti.(Usta sanatçı Yıldız Kenter, rahmetli Şükran Güngör le birlikte oynadığı tiyatro eseriydi.)

Gideceğim gün ona ne alsam acaba ? diye düşüne düşüne bir hal olmuştum.Acemilik mi,bilinçsizlik mi? Hala üzülürüm neyazık ki hiç birşey almadan ellerim bomboş gitmiştim.Oyun bittiğinde ayakta alkışlamıştım.
Daha sonra telefon ederek kendisini hararetle tebrik ettim.Benim sanki içimi okumuş gibi
" Senin gelmen bile çok mutlu etti "dedi.
Gözlerim dolmuştu...
Tiyatro çalışmalarından dolayı sık sık görüşemesek de haberleşiyorduk.Bir ara trafik kazası geçirmiş ölümden dönmüştü. Ulaşamayıp telesekretere not bırakmıştım.
Ve.. birgün gazetelerin küçücük manşetle verdiği haber beni yıktı.
Tiyatro sanatçısı Mübeccel Vardar( 27 mayıs 2006 da 46 yaşında) akciğer kanserine yenik düştü.
Okadar üzüldüm ki...Büyük bir sanatçı,melek gibi kalbi olan biriydi.Ben onu hiç unutmadım.

Tüm sanatçılarımıza saygılarımla efendim.

NEŞE KIZILYAR

YAZIMI GÜNE LAYIK GÖREN DEĞERLİ SEÇİCİ KURULA YORUMLARIYLA,İÇTEN DESTEKLERİYLE ÇOK KIYMETLİ DOSTLARIMA GÖNÜLDEN TEŞEKKÜR EDERİM SEVGİLER SAYGILAR.
NOT BU ÖDÜLÜM TÜM SANATÇILARIMIZIN OLSUN DİYORUM HEPİNİZİ ÇOK SEVİYORUM.