Karadeniz.
Sislerin arasında ahşap bir yayla evi. Kara bulutlar. Rüzgar. Yaparaklar hışırdar. Bir an sessizlik sonra. -doğa göğün patlamasını bekler sanki- Gök gürler. Bardaktan boşanırcasına yağmur. Köpek kulubesine kaçar.
Ev.
Yüz yaşını aşkın bir kadın yatakta uyumakta. Yanında Yetmiş yaşlarında bir adam, sallanan ahşap sandalyesinde bir aşağı bir yukarı -gacır gucur- uyumakta. Sobanın yanında kedi sütünü içer. Çok şiddetli gürler gök. Kadın uyanır, kımıldamadan sağına soluna bakar. Kafasını kaldırır. Kediye bakar sonra.
-Kamiil.. Oğlum kamill.. Kamiiil.
Eliyle dürter adamı. Adam uyanır.
- Noldu ana?
-Acıktım ben.
-Ben hazırlarım ana sen yat, yat sen, uzan.
-Yok yook! Ben yaparım.
-Ana yorulma sen
Kadın aksileşir.
-Suuss! Ananım ben senin tamam mı, ananım. Ben yaparım.
Kadın doğrulur. Yataktan kalkar. Akülü sandalyesine oturur. Mutfağa gider. Adam tekrar uykuya dalar.
Mutfak.
Kadın buzdolabından bir tencere alır. Ocağın önüne gelir. Tencereyi ocağa koyar. Tezgahtan kibriti alır. Ocağın altını yakar, bekler.
Pencereden dışarıya dalar gözleri. Uyur.
Yemek kaynar. Taşar. Ocak söner.
Oda.
Kedi ip yumağıyla oynar. İpin peşinde koşarken süt tasına takılır. Süt dökülür. Adam uyanır.
-Anaa.. anaa!
Kalkar sandalyesinden. Muftafa doğru yürür. Yerdeki süte basar.(-hay aksi)
Mutfak.
Kadın ocağın önünde akülü sandalyesinde hareketsiz durmakta.
-Ahh ana ahh.. Ben dedim ben hazırlayayım diye.
Sandalyesini iterek odaya götürür kadını. Muffağa döner.
Kibriti alır. Çakar. Boom!