Dokunma sonbaharıma adın aşk senin, çiçekli dallara yakışırsın. Kıpırtılı, renkli ufuklara yakışır gözlerin. Küskün “güz”lerime geç kalan, sevdalı sözlerini salma üzerime... Mahkum olma hesap soran gözlerime, dumanlı yarınlarda bugünü sorma bana sevgili. Geçmişin acılarından hızla kurtul yalvarırım… Saçlarımda gece, gözlerimde denizlerinin mehtabı, yüreğimse paramparça... Ama üzülme, güneş doğar elbet sevda mağduru olsa da yürek.

Bazen öksüz bir martı olur yürek sevdalı bir vapurun gölgesinde. Hiçlik sarılır bağrıma, üşürüm, ulu orta düşersin aklıma. Geçmişe gömdüğün yüreğinle yaşayamazsın günü, sevdayla kandırma kendini, dünü sorma sakın incinirim. Bırak sorgusuz sancılar bende kalsın. Satırlarca yankılansın fırtınalı aşkların bırak, belli mi olur en son satırda sıra bana da gelir sevgili. Sevdaya kanayan yıldızlarıma uzanır ellerin bir gün kim bilir... Şimdilik özlemin yazılsın avuçlarıma, düşlerim savrulsun rüzgarda… Sevmek suç nasılsa, bırak sevgili. Benim olacağın yarınlar gelecektir elbet…

Aşkın ortasından geçip yanmayan var mıdır ben gibi, söyle. Sen, yaşanmayan bir ömür gibi akıp giderken avuçlarımdan… İzlemek peşin sıra düşlerini, yüreğindeki yaşanmış ve bitmemiş sevdalara yenilmek. Kızma sakın yakamadığın aşk ateşime. Hesabı sorulacak kadar işlediğin yüreğimle, mağlubum ben sevdana. Olsun be olsun, yorma sen aşklarını, usta bir yüreğe yenilmek de güzel.

Haklısın deme, sakın hak verme ayrılıkla sızlayan satırlarıma, gücenmesin elvedalar. Yüzüme vuran umutsuz günlerde çaremdin benim, Allah biliyor. Unut gitsin gönül çelen bakışlarımı. Alev alev yanan dudaklarını daya yokluğuma, “ben” olmayan sevdalarını öp ve düşlerine düşür beni inadına.

Kimsesiz bir sessizlik giyindim. Ağır olsa da sevdanın suskunluğu, taşıdım omuzlarımda. Hak verdim "Aşk yalnız yaşanır" diyen şaire. Kangren olduğu yerden kestim attım geceleri, zemheri umutların kucağına düştüm. Külleri yaktım bahar arifesinde. Hiçbir sevda, geliyorum demez ve tükenmez hasret oldukça bunu bildim, bunu söyledim. Gecelerin hüzünlü dem saatinde teslim oldum yağmura, sevdiğime inandım. Yine de silmedim bahtımdaki karayı, beyaza boyadım.

Tükenişlerin rıhtımında, gözlerimin değdiği her yerde hatıran kaldı. Son bir acı sardı günlerimi. Cam kırığı sensiz nefeslerim, yalan değil. Aşka duran çaresiz hasretler dolandı saçlarıma. Savurdum hazanı gözlerindeki hayata. Yarım bir gözyaşı aktı kirpiklerimden. Sitemler bıraktım avuçlarına yoksun diye, hadi gülümse. Bensiz bir nefes daha çek yosun kokulu denizlerinden. Kapat gözlerini ve yüreğinle gör beni, düşlerinle okşa saçlarımı. Biraz sevdiysen eğer, hissederim saçlarımda sevdalı nefesini. Hadi, vur akreple yelkovanı, saatsiz bir ömürde yalan olsun geçen zaman. Gel… Her şeyden vazgeç. Varlığımla kendinden geç. Saklı bir kentte içimdeki acıları tüket. Gönlümün beşiğinde büyüt umutlarını.

Kirpiklerimden dökülürken mavi bir hüzün
Yaralı sevda kuytularında şiirlerini savur yüreğime
Gözlerimi çoğalt gözlerinde, yaralarıma tuz bas
Sararan yapraklarla güz gelirken üzerime
Bir bir düşecek özlemlerim dal ucundan yere
Kucakla beni kısalan günlerle birlikte
Dudaklarını daya yokluğuma
Yarım kalmış hüzünlerinle öp, ertelenmiş düşlerimi.

04/12/2007

Ayşegül TEZCAN