Gerçek bir hikaye olduğunu anlamış olmam heyecanı ikiye katladı. Ziyadesiyle doyurucu bir anlatımdı ve inanın ufacık bşr kopma yaşatmadan sona kadar sürükledi. Okuyucu adına ilgi çekici ve hafızada yıllarca kalıcı kısmı ise, anlatının başındaki turist hikayesiydi bence. Çok güzeldi, bir sürpriz niteliğinde heyecanı birlikte getirdi paylaşımda ama cidden unutmayacağım bir bölüm. anlatacağım dost meclislerinde ve sorumluluk kabul etmem:))) Birebir yaşanmışlık mı vardı içinde yoksa süzgeçten geçen damlalar mı bilemiyorum ama zannediyorum ki gözlerinizde tutulmuş bir yasın akıntıları beyaz kağıdın tamamını ustalıkla kapladı. Bakmayın, çok zor iştir insanın yaşadıklarını veya gördüklerini yazabilmesi.Genellikle hayal gücüne saldırır, onun maskesiyle dökeriz kendimizi ama sanki siz maskeye başvurmayacak kadar cesurdunuz bu kez ve yaz gerçekten olmuştu:) Tebriklerimle

Anlatımınız güzel, yazıdan Ayşe kardeşime yazdığınız yorumdan, yaşanmış bir anı olduğunu görüyorum.Çok geçmiş olsun, Rabbim bir daha göstermesin.
Çekilen sıkıntıları tahmin edebiliyorum.En küçük oğlum oniki yaşında, eşimin akrabalarını ziyarete gittiğimiz Düzce'de, köpekten kaçarken, hendeğe düşüp kaval kemiğini kırmıştı.Çok başarılı bir ameliyatın ardından,üç ay alçıda kaldı.Bir ay tüm bacağı kasığına kadar, sonra da diz altı alçıyla ,iyileşme sırasındaki seke seke gezmeleri, onu ayağına basıp, yürümeye ikna etmelerimiz, koltuk değneklerini bıraktırmak.Kabus gibi günlerdi...
Şimdi koca adam oldu, arada, konuşuruz, çok şükür hiç bir aksama kalmadı, sadece uzunca femuara benzeyen, dikiş izleri..
Yazınızı okurken, kendi yaşadıklarımız canlandı gözümde, selamlar.

at yok kıyısına
ne anbulansmış

çok güzel anlatımdı
bazı dualar vardır ki anında tutur
ve tutmuşta saygılarımla