“Bugün pamuk kalbinden taşınıyorum” çok sevdiğim bir şarkıdır. İki yıl aradan sonra yeni bir eve taşınmak üzereyken dilime dolanan bu şarkının halimi tasvir etmesi mümkün değil. Olsa olsa taşınma duygusunun uçsuz bucaksızlığı ile ayaküstü cebelleştiğimin bir göstergesidir.

Çocuklar küçükken daha sıkıntılı oluyordu ev değiştirmek, mahalle değiştirmek. Belirlenen istikamete doğru gidilirken arkadaşlarından ayrılma üzüntüleri yok şimdi en azından. Onlar bizim hayatımızdan kendi hayatlarına taşınalı beri bir sürü şey de önemini kaybetti. Her yere rahatlıkla taşınabiliriz artık. Hatta bu dünyadan öteki dünyaya bile.

Zorlukları olsa da yenilenmek anlamına geliyor taşınmak. Yeni bir mekan, yeni bir çevre, yeni bir hayat. Kiracı olmak bu yüzden bir avantaj. Bir türlü alışamadığınız, aradığınız huzuru bulamadığınız bir muhitte ev sahibi olmaktansa sıkıntı hissettiğiniz an başka bir ev tercihinde bulunabilecek bir kiracı pozisyonunda olmak daha iyi. Bu kanaatimi hem ev sahibi hem kiracı olmayı tecrübe eden biri olarak söylüyorum.

Bir yerde ne kadar yaşadıysanız, nefes aldıysanız, ağlayıp, güldüyseniz o yer o kadar sizin olur. Her taşınmada bu yüzden zamana ve mekana dair sayısız vedalar vardır yine de. İyi gerekçeler ise taşınmayı kolaylaştırır.

Evden eve, ilden ile, ülkeden ülkeye taşınmada dünyadan ahirete taşınmanın ince mesajları gizlidir. Dünyevi taşınmalarımızın sebepleri ve sonuçlarından yola çıkarak az çok kestirebiliriz nasıl olacağını en büyük taşınma maceramızın. Hayatımızın hayatlarına değdiği insanlarla aramıza giren “Ölüm nakliyat”ın peşinden boşluğumuzu hatıralarla örmeyecekler mi ilmek ilmek bir gün bizim de. Paylaştığımız kadar hayatlarında kalacağız ve kalplerine girdiğimiz kadar dualarıyla uğurlanacağız.

Evden eve taşınırken ne kadar bedensel rahatlığımıza hizmet veren eşyalarımızı kolilerce istifliyorsak, dünyadan ahirete taşınırken de o kadar ruh dünyamızın hizmetindeki manevi eşyalarımızı istifliyoruz bilerek ya da bilmeyerek. Dünyadan neler götürebileceğimiz ise bellidir.

Boş bir ev eşyalarınız içine girerek yerlerini almaya başladığı andan itibaren size ait olmaya başlar. Ve benimsersiniz, seversiniz evinizi eşyalarınızla birlikte. Boş bir mezar da herhalde içine girerken götüreceğimiz sevaplar ve günahlarla bize aidiyet duygusu verecek.

Ben sabah sabah bu yazıyı kaleme almaya çalışırken her ne kadar söyledikleri yankılı, anlaşılmaz bir gürültüden öteye gitmese de belediye bir ölüm ilanı veriyordu. Bu bir taşınma haberiydi aynı zamanda. “Ölüm nakliyat” bir vatandaşımızın kapısına dayanmıştı bile çoktan. Son hazırlıklar yapılıyordu şimdi bir yerlerde.

Varsa iki arada bir derede taşınma duyguları içinde kalanlar benim gibi, sizlere de hayırlı taşınmalar dilerim, vesselam.