Gidenin gidebilenin kaçanın,göçenin yaşantısında her şeyin yalan olduğunu anlamaya başlı yalı ;ayrılık denen ilkeyi tekrar gözden geçirmeme sebep oldu…

Kendi hayatımın kamera açısından yansıyan tek sahnelik kopuşların, Artık acıyan her uzvuma dokunmadığını anlamaya başlıyorum .Yaşadıklarımın hissinde bocalamadan, anlık geçmişte ki yakaladığım fiimler den bana kalan tek sahnelik olaylarda göz yaşımdan akıttığım damlaya mutluluk dendiğini biliyorum. birlikteliklerin muhasebesini tutmadan tanı gör, hisset, yaşa ve bitir ölçüsünde ki tezi.bulmam bir sonraki yaşayacaklarımın anahtarı olsa gerek..

Bazen fikrimin dayattığı ilkeler bunun böyle olması gerektiğine başvurdu…
Dedi ki:

DÜŞÜNCELERE KURŞUN İŞLEMEZ……

‘’kim biten düşünceleri geri çevirebilir ki’’’

Hani öyle olmasa ben çok sevmiştim seni deyip gitmeler bırakılmalar kimin doğasında var ki ?sen hiç doğada yavrusunu bir anlık bırakan sevğisizlige şahit oldun mu!!!!!!

Olursa olur olmazsa olmaz boş ver deyip te gelenlerin bitmişliğe imza atması ne kadar kolay…arkasına bakmadan gidenlerin sevgisi acaba hiç mi sevmedi sorusunu yansıtmasında ki yaralamaların neye katlandırdıklarını bilmemeleri ne kadar basit….

Hani şu ünlü replik;

‘’HADİ NE DURUYORSUN AL GÖTÜR BENİ TEKRARDAN’’

Demelerin beni SEVGİ NEYDİ NE İSTERDİ EMEK İSTERDİ sorularına tekrardan itiyor…