Hüseyin Efendi, hastalanmıştır, acılar içinde kıvranmaktadır. Hüseyin Efendi’nin yakınları onu alıp bir hastaneye yetiştirirler. Hastanede muayene sırasını alırlar. Sıra Hüseyin Efendi’ye gelir.
Doktor Ahmet, şöyle Hüseyin Efendi’yi bir süzer.
Hüseyin Efendi, sancısından sağa sola bakmaktadır. Doktor ise onu gözlemlemektedir. Doktor Ahmet, Hüseyin Efendi aç geldiyse tahlillerini yaptırayım diye düşünür.
Doktor Ahmet Bey. Der ki:
“Hüseyin Efendi aç mısın? Açlığın var mı?”
Hüseyin Efendi:
“Sağol! Doktor bey tokum, ben almayayım.”
Doktor Ahmet, Hüseyin Bey’in durumuna bakar ve bu cevap karşısında içten içten güler.
Doktor Ahmet:
“İnsanın içinden geldiği gibi cevap vermesi ne kadar da güzeldir.” Der.
07.07.2011
Çekerek