Kaç Bahar Var ki?

Issızlığında buram buram bahar kokarak yeniden uyanıyor doğa derin uykusundan. Hüzün dağılıyor, umut ve sevinç doluyor kasvetli gönüllere. Rahmet pencereleri açılmış bereket müjdeliyor toprağın yüzünü yıkarcasına. Hiçbir mevsim bu kadar istememişti yağmuru hasretle. Önce ortancalar ardından nazire yaparcasına güller tomurcuklanıyor. Renklerin sultanı kırmızının sunumu gelincikler, laleler görünüyor. Hanımeli, mest eden kokusunu uzaklardan rüzgar getiriyor burcu burcu.

Bademler çiçek açmış kar yağmışçasına bembeyaz, bakmaya doyulmaz gözleri şenlendiren güzellikte. Gökyüzünde bir mahşeri kalabalık, hercümerç. Akın akın yurtlarına geri dönen leylekler turnalar ışıldayan bakışlara hoşgeldiniz mutluluğu veriyor. Toprağın her zerresinde, börtü böcekte bir faaliyet, yaylalar yemyeşil, vadilerde çeşit çeşit kelebek.

Yükü ağır karıncalar asker şuuru ile vazifeye başlamış ve serçeler yeni nesiller yetiştirmek üzere yuvalarında cıvıldaşıyor. Bir bayram havası telaşı var sevinç gösterisi kanatlarında bülbüllerin ve doyulmaz nağmeleri ötüşlerinde. Kumrular beklemenin mükafatını tadıyor, kırlangıçlar semalarda bale gösterisi yaparken kargaların martılarla rekabeti ile sesleri birbirine karışıyor.

Deniz, huzur abidesi mavilik. Deniz, iyot kokusunda özlem ve vuslat. Önce lapinalar selamlıyor sığ kıyıları ve geceleri yakamoz yeşil tonları ile. Dalgalarında beyaz sürme ve ılık bağrında zarif eşkinalar bir başka süzülüyor.

Bahar geliyor geldi; şahit olmak ve kıymetini algılamak gerek. İnsanın ömründe kaç bahar var ki?


Fotoğraf: Sadettin Uysal