DOĞRU YANIT: ROSENBERGLER



1950 yılının 17 Temmuz günü tutuklanan Julius Rosenberg Rus casusu olmakla suçlanır. 11 Ağustos gününde Ethel’de aynı suçtan tutuklanarak ölüm cezasıyla yargılanır.

Suçlamaların yapıldığı 1950’li yıllar, Amerika ile Sovyetler Birliği arasında soğuk savaş döneminin başlangıcıdır. Sömürge politikalarını tüm dünyaya yayma çabasında olan Amerika, kendisiyle iş birliği yapacak iktidarları ülkelerde iş başına getirirken evinde de muhalif sesleri susturmakta kararlıdır. Bu amaçla görevlendirilen Senatör Mc Carty’ ABD de güvenliği tehdit edenlerin sayısının 57 bin küsür kişi olduğunu açıklayarak göz dağı vermektedir!

Mahkeme Rosenbergler’i uydurma delillerle suçlu bularak jürinin kararından sonra ölüm cezasına çarptırır. Kararın duyulmasının ardından tüm dünyadan Amerika’ya protesto mektupları yağmaya başlar. İnsanlar bu karara isyan etmekte ve cinayeti durdurmak için sokaklara meydanlara dökülmektedir. Bu beklenmeyen durum karşısında Amerika Rosenbergler’le pazarlığa oturur.

Rosenbergler’e suçlamaları kabul etmeleri halinde tüm dünyanın adalet dağıtıcısı olan Amerika’nın ’imajının’ düzeleceği, karşılığında da ölüm cezalarının kaldırılacağı teklifi yapılır. Rosenbergler, her seferinde bu teklifi red ederler. Ethel Rosenberg, yaşamının bağışlanacağı yönünde yapılan teklife şu karşılığı verir: ’ Ey yoldan çıkmış para yiyiciler,ey satılmışlar ey bu güzel dünyamızı kirleten iğrenç, kötü insanlar, işte size yanıt: Sizin lanetlenmiş lütfunuza başım eğik yaşamaktansa kocamla birlikte ölmeyi yeğlerim.’

Rosenbergler’e, boyun eğip suçu kabullenmeleri halinde hattın öbür ucunda Washington’un olduğu telefon ile idamın durdurulacağı ve kendilerini bekleyen çocuklarına kavuşacakları söylenir. Yaşam ve ölüm arasında yapılan bu teklife Rosenbergler’in verdiği yanıt şöyledir:

’ Peki ya suçsuzluğumuza inanan onca insan, onlar da bizim çocuklarımız değil mi? Satar mıyız hiç onları!..’

Ethel Rosenberg, ölümünden önce çocukları için bir şiir yazmıştır. Onların çocukları ki yalnızca Robert ve Michael değil, kardeşliğe ve barışa inanan tüm insanlardır. İşte, yalan söyleyip çocuklarına koşmak yerine, kendilerine inanan insanları terk etmeyen ve ölüme korkusuzca yürüyen bir annenin yazdığı dizeler:

Bir gün öğreneceksiniz evlatlarım, öğreneceksiniz

Neden kestik şarkımızı yarıda

Neden kitabımızı açık bıraktık, işimizi tamamlamadan

Neden gittik toprak altında uyumaya

Ağlamayın artık evlatlarım, ağlamayın.

Yalanlar ve pislikler neden sarmış dört bir yanı?

Neden bu gözyaşları, bu zulün neden?

Öğrenecek bir gün bunu bütün dünya.

Yeryüzü gülümseyecek, evlatlarım, gülümseyecek

Ve sevinçler yeşerecek mezarımızın üstünde

Savaşlar sona erecek, dünya mutlu olacak

Kardeşliğin ve barışın koynunda.

Çalışın evlatlarım,çalışın ve bir anıt dikin;

Sevgiye ve sevince bir anıt

İnsanlık onuruna ve inanca

Sizin adınıza koruduğumuz ve çocuklarımız adına!..

Mahkeme Rosenberg’lerin 19-8 Haziran 1953 tarihinde öldürülmesini kararlaştırmıştı...Ama Rosenberler o gün değil, bir sonra ki gün ölmeyi istediler. İnfaza az bir süre kala bu istekleri kabul edildi ve infaz 19 Haziran’a ertelendi. Rosenbergler mutluydular, 18 Haziran günü öldürülmek istemiyorlardı; çünkü o gün evlilik yıldönümleriydi ve Rosenbegler evlilik yıldönümlerini kutlamak istiyorlardı!..