Yıl bindokuzyüz doksansekiz,haziran dokuz.Hep aradım,çok aradım;Sanırım o yıllardan kalmış bir anı bu aşk;
Sen bana hep yakındın,hep yanımdaydın.Çocukdum;Seni en saf,en temiz düşlere taşırdım,
Beni severdin,bense sana tapardım.Oyunlar da hilene göz yumar,yenilgiyi kabullenir,sevincinde ki gülüşü beklerdim.

Sen beni özlerdin,beklerdin;Hiç unutmadım aynalarla konuştuğumuzu.
Güllere dayanamazdın,senin için kaç çiçeği idam ettim,mahalle bahçelerinden gül çalarken bir kaç köpekle cebelleştim.
Sana gelirdim,büyük çınarın altında sana kavuşurdum,gülü sana verir gülüşünü kalbime saklardım.Korkularım çocukluğum kaybolurdu.
Şiiri severdin şair bilmezdin,aşkı tarif eder beni severdin.
Bir gün dedin ki;Severmiydin beni? Senin gülü sevdiğin gibi...
Peki,Seviyormusun beni? Bilmediğin şairler kadar...
Hatırladın mı bende seni diyemedin,demedin ve susarak gülümsedin,
Biliyordum seviyordun...Sen bana kıyamazdın.
İçimi yakan gülüşünü seyrederken unuttuğum birşey vardı!Sen hep hile yapardın.
Bu benim farkemedim ve bana yaptığın son hileydi.
Gülüşlerinse benim kazandıklarım,bu defa mutluluğa göz yumdum gül güzeli..