(sadelik)Bir yaşın nasıl uzadığı ve hergünün sana nasıl azap verdiği.Duruşunda bir sadelik...

Dışarda yüzlere bakarsın acaba ileri ki sevgili hangisi diye.Kendine döndüğünde işte yine

başlar acıların.İçten içe çürür gidersin yalnızlığın verdiği sevgiliyi düşünüşünde.Kimsenin

merhametine ihtiyacın yoktur nasılsa güçlüy(üm)dük.

Hep acıları yazarım eğer bende kendime yaşatırsam.Anlayın nedenini bizden başka nice

ölümlere gitti.Kimseye anlatamadılar içindeki lahırları.Hani sevgili mutluluktu öyle bir şey

yok ki...

Her günü kedere saplanmış bir insana benzet kendini.Ve sen hala diyorsun ki ben

iyiyim.İşte alt ve üst fark bu...

Biliyorum artık konumuza dönelim.Rahatlatıcı melek geldi değip çekti elini.Dünya

gerçektende genişmiş.Anladım.Seni unutmak için her anı bir melekten yardımda buldum

artık.Çünkü düne baktığımda acılarımın karanlıklarda bile saf kaldığını gördüm.Yaşadıkça

sevgili hayat diye sen diye günlerin beni nasıl içine aldığını ve bir dahada kopamadığımı

gördüm.

Muhtacım...

Başlamak herşeye yeniden peki benden gidenler...

Seninle ilk anılarımı hatırlıyorum.(hayalet)Bnede kalıcılarmış.Farklı yerler düşünüyorum

senin yüzün var yine.Ve ben hep aynı sevgiliye yazıyorum yani...Ne kadar farklı yüzler

tanısada gözler,değişmiyor bir türlü eski bir doğal uzanış...Bitmeyen bir özlemle ve yine

acılarla artık derinliğime keyif vermiyor.