Öz ailesinin ilk çocukları doğmuştu. adını Güven koydular.konuşurlarken baba Öz eşine o bizim oğlumuz onu biz yetiştireceğiz. Unutmaki paşa dersen paşa olur.onlar Güveni bu felsefeyle büyütüyorlardı.güven sakin, zeki,sevimli bir çocuktu.her erkek çocuğu gibi futbol oynamayı seviyordu, çokta iyi oynuyordu bu oyunu babası ona bi forma alıp arkasına Güven Öz yazdırmıştı güven gol attığı zaman hep sırtındaki yazıyı işaret ederek gösterirdi sevincini . Dünyada kendini en güçlü hissettiğin yer neresi deseniz anlamazdı sorunuzu ve topunu alıp sahaya koşardı ve siz anlardınız. Okulda dersleri iyi arkadaşlarıyla anlaşabiliyordu. Çokta farkında değildi gidişatının doğal olarak. Yasıyordu iste. Güven ve yaşıtlarının kafası karışmaya başladığı zamanlar geldi. Bir gün güven derste sorulan bi soruya cevabı bildiği halde parmağını kaldırmaya tereddüt etti cevap verende çıkmamıştı biraz süre tanıdı hoca ama Güven cevap vermemişti. Bu olayın benzerleri oluyordu da.Ve güven sınıfındaki kız arkadaşlarının birinden hoşlanıyordu. ne zaman onun yanına gidip konuşmak istese bireyler onu engelliyormuş gibi hissediyor geri adım atıyordu. bu durumlarını düşünürken canı sıkılıyordu ve kendisine top oynarken adamları birer birer gecerkenki bi his oradaki gibi bi Güven gerektiğini anladı.. Sonra o kızın yanına giderken içinden simdi gidicem konusucam sadece, ben güven öz’üm diyordu. sonra gitti konuştu.Mutlu olmuştu konuştuğu için. ve bu lafı sevmişti ben güven özüm. Konuştuğu kızın olumlu tepkilerinin verdiği mutluluk yürürkenki kararlılığını perçinlemişti heraldaki ertesi gün yine sınıfta sorulan bi soruya eli hiç düşünmeden kalkmıştı ve yanıtlamıştı.Güven ilk kez bi kız arkadaşının olmasının heyecanına kaptırıp kendini başka fazla bir şey düşünmese de o günlerde, aslında insanın altında ezildiği büyük gibi görünen küçük şeylerin, mesela bi topluluk karsısında engellenemeyen ses titremelerinin, mesela kalabalık olunca rahat hissedememelerin,mesela Tıp diyince susan öğrencilerin yada ben o kitapların ismini bile anlayamam demelerin,mesela hayal kurmayı bile kolalamaların,mesela kendini pasif hissetmelerin daha kötüsü buna alışması gerektiğini düşünmelerin... Önüne geçecek hatta onu ezip gedebilecek olan aracın yakıtını bulmuştu.araç kendisiydi yakıtı Güven Özlük. Bir gün babası güvene, ikramiye aldığı için her zamankinin çok çok üstünde bi harçlık verdi, kıyafetleri falanda yeni alınmıştı tesadüf. Bir çok kişi bunun kendinde olduğunu kabul etmez ama güvenin ogün yürüyüşü değişmişti, sanki daha bi güven öz’dü. O gün kız arkadaşıyla buluştular ve her zaman gittikleri cafeye değil çok lüks bi yere gittiler. Güven kendinden emin hesabı istediğinde kız arkadaşının biraz para eklemesi gerekti.Çıktılar güven çok bozulmuştu ama belli etmemişti.Güven Öz 21 yaşında hukuk fakültesinin bahçesinde oturmuş arkadaşlarıyla konuşurken bu olay aklına geldi ve anlattı. Sonra dediki aslında bi insanın en zayıf anı kendisine delice güvendiği anıdır. Güven artık 21 yasındaydı ve Güven Öz olmayı daha iyi biliyordu.
Ahmet LAZCAN