(c) Bu yazının her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazının izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
insan küçükken yaşamla ilgili bin bir hayal taşır. büyüme başarma mutluluk sahip olma iyilik yapma el tutma adalet dağıtma vs. büyüdükçe bunları tek tek yitiriyor. küçüklüğünde hiç de aklından geçiremediği "ayakta kalmak için mücadele" yi düşünüyor. belki önünde bu tercih dışında tercih bırakılmadığındandır belki de gerçeklerle yüzleştiğinden hayaller tek tek buharlaşıp gidiyor.
Ben de Heman'ın kılıcı Topkapı sarayında sanıyordum. :) Hayalleri tatlı olsa da, çocukluğumu özlemiyorum. Zor zamanlardı bizim çocukluğumuz. Yokluk zamanlarıydı. İnsan büyüdüğüne şükretmeli bazen. Ama yazı çok güzeldi. On, on, on puan.
bir uçurtmam bile olmadı. Yüne de özüyorum o günlerimi. Yoklukla ilgisi olmasa gerek. Büyümek acıtıyor usta. En azından ben öyle düşünüyorum. İmzanız için teşekkür ederim sayın Ay.
Her zaman daha iyisine sahip olmak için çalışırız. Oysa zaman öyle hızlı geçer ki biz anlamadan ömrün tükendiğini fark ederiz. Onun için insan zamanı yaşamalı.
İnsanın sonsuzluk gibi hayalleri, umutla açması beklenen çiçekler gibi de özlemleri olmalı. En büyük düşünüzü kovalamaktan asla vazgeçmeyin.
Çok mutlu bir çocukluk geçiren ben özlemle anıyorum o günleri ama ileri baktığımda bu günleride özlemle anacağımı biliyorum.
Çok duygulu ve etkileyici bir yazıydı. Acaba hep çocuk mu kalsaydık dedim içimden. Ama tekrar büyüme süreci geçirmek de zor olurdu. Çocukluk ve hayaller gerçekten güzel. Tebrikler. Sevgilerimle..
Büyümüş doğan her çocuk gibi, bu soruları sordum kendime...Uçurtmam yok diyen kahramana suskun suskun baktım..."Benim uçurtma uçurtacak bir çocukluğum bile olmadı" diyecektim; "Geçmiş geçmişte kaldı, sakla kendini kendine" dedi içimden bir ses...Sustum...
Bir tek hayal var çocukluğumdan anımsadığım: Beyaz bir atımın olmasını çok istiyordum. Onunla çok uzaklara, başka memleketlere gitmek, halk kahramanı olmak...Sonra beyaz bir tavşan aldı bana babam, iki hafta sonra öldü. Bir tavşana bile bakamayan, halk kahramanı olamaz dedim kendi kendime...Bu hayalden vazgeçtim.
Büyümek nasıl oluyor bilmem ama, büyük olmak ağrılı ve çileli...Bilmek zorundasın, görmek ve duymak zorundasın. Korumak, artırmak zorundasın...Sonra avazın çıktığı kadar ağlayamazsın, ya da gülemezsin. Ya gülerken ağzını kapatırsın elinle, ya tenhalarda sessizce ağlarsın...
Yazı çok duygulu, anlatım çok sade ve başarılı. Görün dediğini gördüm yazarın şahsen...Dinlendirici bir etkisi var ayrıca.
Yazarı kutluyorum.
Ayrıca kendisi incelik yapıp dip not düşmüş ama, ben sadece herkesten evvel okudum yazısını, o kadar...
Başarılar diliyorum sevgili İlyada...
Aynur Engindeniz tarafından 4/5/2011 1:37:32 PM zamanında düzenlenmiştir.
"Bir tek hayal var çocukluğumdan anımsadığım: Beyaz bir atımın olmasını çok istiyordum. Onunla çok uzaklara, başka memleketlere gitmek, halk kahramanı olmak...Sonra beyaz bir tavşan aldı bana babam, iki hafta sonra öldü. Bir tavşana bile bakamayan, halk kahramanı olamaz dedim kendi kendime...Bu hayalden vazgeçtim."
Kısmette "edebiyatdfeteri kahramaı" olmak varmış :)
tavşanın ölümüne gelince; seninle bir ilgisi olmadığından eminim. onu yaşatmak için elinden geleni yaptığından da emininm...
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.