Her sabah yuzume vuran gun ısıgı gıbı hayalın gelır gozumun onune.guzel bır gune gozlerımı actıgımı mujdelerken ,yenı bır gune ılk gulumseyısımı vermem ıcın senın varlıgını hatırlatır bana.işte gunese ilk gülümseyişim o andır benim...bnm ıcın onemının ne oldugunu anladıgım zamandır...sen GÜN IŞIGIMSIN bnm.

Her gun gunes buyuk bı asaletle gokyuzunde yerını aldıgı an ,bendekı varlıgın gelır aklıma.ne zamn baksam gokyuzune herkesın bedenını ısıtan guneş,benım yuregımı ısıtır tıpkı senin gozlerıme baktıgın andakı gıbı.ellerımı tuttugunda içime doğan aydınlık gıbı aydınlatır dunyayı.senin gülümseyişinin verdıgı mutlulugu verir cukurlasan gamzelerıme.ve yıne bır gulumseyıs dogar yuregımden sana dair... gece gelır her gunduzun ardından.herkes gunun sonu der ,bense sana yenıden baslamanın kuluckası dıe bakarım geceye.bende gün ışıgı ıle baslayan sen ,gecenın en parlak yıldızı olarak kalmaya devam edersın içimde.anlıycagın sana her an.her saniye yer var yüreğimde.şimdi sadece soruyorum kendime.bir gün benden gittiiğinde GÜN IŞIGIM OLMADAN nasıl uyanırım diye.

Ama gittin ve ben uyandım .ışıgım olmadan ,gune ılk gulumseyısımı vermeden uyandım.yüreğimi ısıtan günesle degil,yüreğimi yakan alevle uyandım.geceye herkes gibi günün sonu dedım ole uyandım.aynaya baktıgımda yuregımdekı anlamsızlıgı gozlerrımde görunce uyandım.evet bıtanesı UYANDIM .AMA UMUTLA DEGIL ,hayal kırıklıgı ıle uyandım.yani anlıycagın ölesıne UYANDIM İŞTE...