Ağlama diyemem sana çocuk! Annenin kucağında olmana rağmen, anne kucağını yeterince görmemiş biri olmama rağmen, susmanı bekleyemem senin !

Bulunduğun yer bir çatı altı olmasına rağmen, büyüdüğüm yerlerin çatı altı olmamasına rağmen, ’’ Neden ağlıyorsun ?’’ diye soramam sana !

Etrafında seni seven başka insanlar da bulunmasına rağmen, beni sevenlere hasret büyüyen biri olarak bile, ağlamanı yadrgayamam senin !

Orası bir hapishane çünkü ! Kucağında seni sımsıkı saran, ağladığında ağlayan kadın, annen, bir mahkûm senin. Etrafındaki diğer insanlar da annenin kader arkadaşları işte.

’’ Kanunlarımıza göre suçlusun hanım ! Ben de kanunlara uymakla görevli biri olarak seni mahkûm etmek zorundayım!’’ deyip kesmişti cezanı hakim bey.

Namusuna saldıran, onu kirleten bir insan müsfeddesini yaraladığı için cezalandırıldı annen.

Baban olacak adam ’’ Kirletilmiş kadını istemem !’’ deyip boşadı anneni. Şimdi erkeğim diye dolaşır orta yerde. En kaytanından bıyık bırakmış bir de !

Saldırgan köpek ufak bir ceza alıp çoktan çıkmış dışarıya. Şimdi kim bilir hangi bebeğin annesinin, hangi annenin kızının peşindedir ?

Bir tek annen gibilere yetiyor nedense kanunların gücü ! Nice sapıklar, hırsızlar, eşkiyalar, dolandırıcılar kol geziyor da aramızda, bir tek annen gibi mazlumlar çıkamıyor o zindanlardan işte !

Peki senin suçun nedir çocuk ? Seni hangi kanun, hangi hakim ve hangi adalet tıktı o zindan köşesine ?

Ağla çocuk ? Susma sakın !

Sıcacık evlerinde, annelerinin kucağında, babalarının kollarında en güzel çocukluk yıllarını yaşayan emsallerin için ağla ! O günleri yaşayamadığın ve yaşayamayacağın için ağla !

Ağla çocuk ! Daha çok ağla !

O zindandan çıkacağın günlerden sonrası için ağla asıl. Seni oraya tıkan kanunları yapan toplumla, hiç bir zaman barışamayacağın, onlara kin duymaktan vaz geçemeyeceğin, onları asla affedemeyeceğin için ağla...

Gözlerindeki kinin sebebini sevdiklerin dahi soramayacaklar sana. Hiç kimsenin böyle bir cesareti olmayacak. Mafya olacaksın, eşkiya olacaksın belki de. Kin kusacaksın o topluma. Canlar yakacaksın, acımayacaksın kimseye.

Çünkü onlar sana acımadı !

Gözlerindeki kin, sözlerindeki öfke nice sevenlerini kaybettirecek sana. Yeşil gözlü sevenlerin olacak belki de ; seninle yuva kurmayı hayal bile edecekler. Fakat sen asla sosyal bir insan olamayacaksın. Ne sevmesini bileceksin, ne de sevildiğini anlayacaksın.

Nice dostlar, sevgililer kaybedeceksin...

Ağla çocuk ! Susma sakın !

Hiç kimsenin sana hesap sormaya hakkı olmayacak.

Ve ;

HANGİ TANRI’NIN YÜZÜ KIZARMAYACAK Kİ, SENİN MASUMİYETİN KARŞISINDA ?

Fikret TEZAL