Ben bir müslümanım. Dinimle son derece gurur duyuyorum. En doğru olduğuna, en güzel olduğuna, tüm insanlığın yararına olduğuna kesinlikle inanıyorum.

Yine, dinimin gereği olarak, başka dinden olan insanlara da saygı duyuyorum. Hiç bir dine, insana, ülkeye düşmanlığım yok.

Hiç kimsenin, zorla benim dinimden olmasını, asla istemem ve onaylamam.

Dinimin başka insanlar, ülkeler tarafından da benimsenmesini elbette isterim. Fakat bunun, korkuyla, tehditle ya da savaşla olmasını asla kabul edemem. Özenmeli insanlar, inancımıza, üstün ahlâkımıza, temizliğimize, dürüstlüğümüze, çalışkanlığımıza. Bu güzel niteliklerin, islâmdan kaynaklandığını kanıtlamalayız.

Müslümanlığı benimsemiş ülkelerle birlik oluşturup, diğer ülkelere cephe alınmasına, kutuplaşmaya asla özenmemeliyiz.

Avrupa Birliği’ni, ’’ Hristiyan Kulübü ’’ diye adlandırıp, böyle olmayı sürdürdüğünde, sonucun bir medeniyetler çatışmasına varabileceğini iddia edenlerle, onlara karşı bir İslâm birliği oluşturmak gerektiğini savunan kişilerin, aynı kişiler, gruplar, devletler olması, ne kadar ilginçtir.

Öyle bir İslâm birliği nasıl kurulur ? Ülkemiz içinde bile böyle bir birlik kurmaya hakkımız var mı sizce ?

Bunu savunanlar, İslâmın, diğer din ve mezheplere mensup kişilerle de kardeş olduğumuzu, birlikte yaşamamız gerektiğini dillendirmiyorlar mı ? Doğrusu da bu değil midir ?

’’ Agop da bizden, Rojda da ’’ diyenler, İslâm birliğini de savunan aynı kişiler değil midir ?

Öyleyse, bu çelişki neden ? Bir taraftan, ’’ Senin dinin sana, benimki bana ’’ diyeceksin, diğer taraftan Dünya’nın yarısından fazlasını kapsayan ve tüm Dünya’ya hükmetmesini hayal ettiğiniz İslâm birliğinden söz edeceksiniz !

Dini kurallarla ülkeyi hatta Dünya’yı yönetmeye kalkışmak hiç de akıl kârı değildir. Ancak, özellikle bizim dinimizin tavsiyelerini uygulamak, temizlik, doğruluk, dürüstlük, yüksek ahlâk, adalet, hak, hukuk, çalışmak, bilime önem vermek her zaman tüm insanlığın yararına olacaktır.

Dinimiz ilk önce insanları saymayı, sevmeyi, onlara iyi davranmayı emrediyor. Başka dinlere, mezheplere mensup olanlara da saygı gösterip, iyi geçinmemiz, kutuplaşmalardan, savaşlardan uzak durmamız , en doğrusu ve en güzeli olacaktır.

Ülkemizde tam demokrasiyi geliştirmekten söz edenler, tüm din ve mezheplere eşit mesafede olacaklarını vaat edenler, bir taraftan da Dünya’da İslâm birliği kurmaktan söz edip, iki yüzlülük etmektedirler.

Tüm bu çelişkilerin kaynağında, acaba fanatik dincilik mi, yoksa siyaseti çıkarcılık olarak görüp, çıkarlar neyi gerektiriyorsa onu söylemeye ve yapmaya çalışmak mı var ?

Bırakın insanları kendi hallerine. Ülkedeki her türlü ahlâksızlığa, haksızlığa, adaletsizliğe elbette ki müdahale edin. Bunu ister din adına, ister insanlık adına yapın. Güzel olan her şeyi uygulamaya çalışın. Halk da sizleri takdir etsin. Alevisiyle, Sünnisiyle, Müslümanı, Hristiyanı ya da inancı olmayanıyla özensin yaptıklarınıza.

Büyük birlikler, kutuplaşmalar, düşmanlıklar ,işgaller peşinde olmayın.

Çok büyük değil, çok mutlu , refah içinde yaşayan, barışçı,huzurlu olmak istiyoruz.

Dünya Hristiyan birliği de, Dünya İslâm birliği de, ancak yeni savaşlar, yeni yıkımlar getirir. Dünya’da hayatı tehlikeye koyar. Bu da , bizlere bu güzelim Dünya’yı bağışlayan Tanrı’ya isyan değil midir, nankörlük değil midir ?

Müslüman, Hristiyan, Musevi, Yahudi, Hindu, Budist ve başkaları. Tüm dinlerden ve inanmayanlardan oluşan tüm insanlar olarak, savaşsız, huzur dolu bir dünyada, insanca yaşamak, hepsinden daha güzel değil mi ?

Tüm Dünya’yı yeşile, siyaha ya da maviye boyarsanız eğer, hepimiz ancak kör oluruz.
Oysa Gökkuşağının tüm renkleriyle süslü bir Dünya’da tüm insanların gözleri, pırıl pırıl olur.

Dünya’ya hükmeden, insanlığa hükmeden, devletleri yönetenler ! İnsanlığa, insanca yaşamayı çok görmeyin !

Fikret TEZAL