"Kurt dumanlı günü severmiş derlerdi Hocam oysa şimdi kurt dahi kendi puslu gününü unuttu bu gün."

Hayat eğreti bir köprüdür üzerinde sonsuza yürüdüğümüz. Onun bunun,senin,benim için sonsuza akan bir yol...Bu gün yürüdüğümüz bu mahşer ise özgürlük ateşinde zamana ayak izi bırakan bir soğuk gündü senin adına. Ateş ve soğuğun biri birine perçinleşmiş aşikar bir provasıydı adeta. Yandık ve eriyip aktık Ay yıldız diye sana. Çünkü hilal İslam dünyasını yıldız ise Türk Milletini temsil ederdi senin felsefene göre. Sen hem hilal hem yııldız derdin. Çünkü sen hem Mümin ve hemde Aziz bir Türk evladıydın.

Hayat aslında iki ayak altına kurulmuş titreyen bir teraziydi. Sen bu terazide kendini hiç tartmadın. Ama sen aslında bu terazinin ta kendisydin. Kaderin tecellisiydi belkide. Yine bir şubat deminde 28"e an kala gözlerini yumup hayata ayrıldın bizim aramızdan dönmemek üzere bir daha. Bir veda dahi etmeden, elveda Milletim diyemeden ayrılıp gittin aramızdan. Ay otuzuna ermedi belki eksik kaldı hesabı ancak yeni bir ayın ilk günü senin doğurduğun bir devrim günü oldu bu Aziz Millet için. Fiilen öldürüldüğün bu soğuk günde ebedi bir dirlilşin sembolü oldun bu gün.

Duygularımı katmak istemiyorum diyorum kendime, böylesi acı bir gidişe ve yargılamak geçmişi asla...Ama yüzündeki o hüzne ve gidişindeki bu erdeme bakınca yüreğimin derinden acıdığını görmezden gelemiyorum yinede. Çok fazla darbe yedin ideolojik küflü zihniyetler elinden. Çok fazla itilip kakıldın ve elindeki bilim ışığını sayısızca sisteme kurban verdin. Karanlıklara mahkumdun hep ama zindanı aydınlığa çeviren o engin zekan ile yeniden yeniden ayağa kalktın.

Senin hayatında kişisel hesapların hiç olmadı. Rejim ve statüko gibi bu çizgileri siyasette hiç görmek istemedin. Emperyalizm değil siyonizm baş tehlike dedin. Amerika ve siyonizme karşı verdiğin mücadele takdire şayandı. Siyaset denilen bu güç, iç medeniyetinde öldürdüğü nezaket kavramını senin iki dudak arası alfabenden öğrendi.

İncindin çok fazla ama asla incitmedin tek bir defa. En sert olan üslubunda dahi engin bir şefkat gizliydi.

İnandığın manevi değerleri feda etmeden iradene sarılarak yürüdün demokrasi yolunda. Uzadıkça uzadı yollar öünde. Ve sen yürüdükçe daha çok büyüdün boyutsuzca. Bu gün ise dünya yürüdü ardın sıra senin büyüklüğünce.

Gür yaşadın ama daima suskun öleyim dedin. Bu gün ardından susamadığım/ız için özür diliyoruz Hocam. Ayrı ayrı yollarda yürüsekte, aynı ırmaktan baş kaldırmış bir Türk evladının sesidir bu sesleniş. Bu vefa,manevi ve Milli değerlere ölçüsüz kıymet veren Türk Milletinin sana olan açık bir teşekkür bildirisi ve samimi bir minnet borcudur.

Bu gün Türkiye tek yürek tek ses oldu. Bu gün kızgın değiliz hiç bir ideoloji ve sistematik bir baş kaldırıya. Çünkü gördükki Türkiye iliklerine kadar demokratik ve iliklerine kadar Müslüman bir Ülke. Rüzagralar kayadan ne kopartabilirki esip esip geçti önümüzden asırları boğan zalim sömürge.

Siyasi yaşamında asla taviz vermeden geldin hep ve her daim ağır bedeller ödeyerek gittin. Çok ağır bedeller ödettirdiler sana.

Önceden namaz ve cami denince görünmek istemezdi hiç bir kimse. Sanki bu bir utanç emaresiymiş gibi lanse edilirdi Türk Milletine . Dini devletten daima ayrı tutarlardı. Fakat bu gün ordu kendini temsilen senin cenazende saf tuttu. Bu gün din siyasetin tam ortasındaydı. Bu gün 28 Şubatın açık bir özür belgesiydi bu tablo.

Sisteme ses yükselten bir liderdin sen. Sistemin ötekileştirdiği bir kesimin gür bir sadasıydın. En kalabalık mitingini yaptın bu gün. Yurdun dört bir yanından akan bu insan seli senin büyüklüpğünün birer sembolü idiler.

Ve yine gördük ki bu gün iktidardaki yönetimin manevi lideri gerçekte Necmettin Erbakanın ta kendisiydi. Ebede yürüyen duayen öncü liderimiz.

Bu Ülke ve Türk Milleti asla unutmayacak seni ve senin gibi ömür tüketmiş olan hiç bir liderini....Ruhun Şad olsun..