"Böcek olmayı kabullenenler,ezilince şikayet etmemelidirler,"körlerin ülkesinde tek gözlü insan kral olur."Böceklere emanet edilen bir dünyada,gören olarak yaşamak çok zor değil mi?O zorlukları umursamadan zorlukları tercih etme taraftarıyız.Hastalıkların en kötüsü, öyle olmadığınız halde, size öyle oldunuzun inandırılmış olmasıdır.Böcek olmayı kabullenmekte böyledir.Ya bu iş nerde, biz nerde,o işi yapacaklar daha anasının karnından doğmamış,bakalım gelecek günler ne gösterir,elbet bir kurtarıcı,bizi de bu bulunduğumuz durumdan kurtarır diye düşünenler,hep birer böcek olarak yaşamaya mahkumdur,ayaklar altında ezildiklerinde hayıflanmak ve şikayette bulunmak bunların hakkı değildir.Ey ahali neden korkuyor sunuz,çıplak kralın üzerinde elbise olmadığını söylemekten?Şunu biliniz ki,adam öldüren mescidin hikayesinde olduğu gibi,o mescide girenlerin bir daha ölüm korkusu taşımadan mescitten dışarı sağ çıkmalarının koşulu,korkularını yendikten sonradır.Korkularının esiri olmuş varlıklar,birer böcekten daha az,yaşam hakkına sahiptir.İnsan olmanın gereği,"Hayat kakımız mücadele gücümüz kadardır."
Mücadele azminden yoksun,bana değmeyen yılana nice uzun ömürler dileriz diye,mevlithanlara mevlit okutup veya balolu eğlence mekenlarında doğum yılı kutlayıp,fazla ömür dileklerinde bulunanlar,bir gün öküzlerin ayaklarının altında ezildiklerinde,bağıracaklar çağıracaklar ama çok geç olacak.İşte bu günlerin gelmesini temenni edip korku ütopyaları oluşturanlardan değiliz; ama yaşam stilleri bir böcek gibi yaşamaya mahkum olanları da uyarmak zorundayız.Biz bir böcek gibi yaşar sonra da, şikayeti hayatımızın temel felsefesi yaparız.Ne zaman bu yaşam ahlakı bize benimsetildi bilemiyorum, ama şu an bunu yaşadığımız bir gerçek.Böyle kendilerini hep ahu figan eden ve dert yanan bir kalabalık olmaktan çıkarıp,adam gibi yaşamak isteyen nesile bir mesajım var, ondan dolayı satır aralarına dolanıp duruyorum.
Günü, kurtarmayı düşünenlerin yarını olmayacaktır.Dünü satanlar,yarınlarını çoktan ipotek verdiler.O halde hayat çizgisi üzerinde düne ait,bu günü gösteren ve yarının çizgilerini hatırlatan bize ait ne var, yaşadığımız bu hayat yolunda.Bunun biraz kritiğini yapmayı hiç düşündünüz mü,biliyorum hep boşver olmuştur cevabınız, sadece bir akıllı sen misin; sorusu beraberinde gelir.Evet bir akıllı benim,sende kabul edersen akıllı olan iki kişi olacağız,bu süreç herkesin kendisine verdiği değer ve önemle geometrik bir artışla ilerleyecektir.Bu da böceklerin neslini kurutmak için, atılan ilk adım demektir,biliyor musun;"Her hareket mutlaka bir kişinin ayağa kalkışıyla başlar."O kişi ister sen ol ,ister ben olayım,ister o olsun, ama birilerimiz olmak zorundayız.Olmazsak,körlerin arasında tek gözlü biri varsa, hepimiz peşinde koşar,ne olur bize kral olurmusun, diye yalvarmaya başlarız.Sonra da ya bunlar varya, bizim bilmediğimiz ve görmediğimiz işler yapıyorlar diye avazımız çıktığı kadar bağırmaya başlarız,ne bağırıyorsun,sen bilmiyormusun gözleri kör olan sen, tek gözlü bir kral seçtiğini,zaten adam bir sıfır önde başladı, seni yönetmeye,peki neden dert yanıyorsun.Dert yanmak ve hayıflanmak böylesi birilerinin hakkı değil,önce gideceksin,görmeyen gözlerini iyice bir tedavi ettireceksin,gözlerinle birlikte gönlünü de açacaksın,körler ülkesinin bir bireyi olmadığını,kör adam imajını üzerinden atarak kanıtlayacaksın.Sana giydirilmiş,ayaklar altında dolaşan böcek elbisesini çıkararıp atacaksın,kendin olacaksın kendin,ardından koşacaksın usanmadan yılmadan,taki bende bir insanım,insan olarak yaşamak istiyorum,bunun yolu benim dayanmam ,katlanmam,sabretmem ve tırmanma gücümle beraberinde gelecektir diye haykıracaksın...
Sen haykırınca neler olacak ve nedeğişecek,bunu biliyor musun?İşte o gün geldiğinde, Güneş yeniden doğacak görmeyen gözlere,aydınlık çarpacak kararmış yüreklere,hayatın gülen yüzü tebessüm decek,somurtmuş yüzlere,kuşlar gökyüzünde halay çekecek,görenler bir yerde yaşıyor diye...Böylece kainatın çözümsüz sanılan denklemi, görenlerin eli ile,rakamlar yerli yerinde yerleştirilerek çözüme kavuşacak,bunun tek adresi kendin olman ve bir böcek olmadığına inanmandır.
Yıl:28.01.2010
Saat:0.50-11.35
Yer:Çengelköy/İST
EROL KEKEÇ