"oysa her araba sesinde balkona koşardı yüreğim..."


ben bir "O" yaratmıştım ya hani...

kafam karıştı biraz da...
ben mi yanlış anlamlar yükledim O"na diye düşünüyorum...

aslında daha çok da, "çok fazla sundum kendimden O"na" diye düşünüyorum...
sonrasında da bunu anlatabilmekte yetersiz kalacağımı hissediyorum...
ve yanlış anlaşılmaktan korkuyorum...

ver, ver, ver ... nereye kadar..!
beli bir zaman sonra ya alamaz hale getiriyoruz adamları
ya da .........................

ah burayı şimdi bu üzüntü ve öfkeyle yazmak istemiyorum,
keskin oluyor dilim bu anlarda bir o kadar da kırıcı biliyorum...


-istediği kadar canımı yaksın, öfkelendirsin beni,
üstüne çizgi çekemeyecek kadar değerlim O benim, ne yazık ki...


ah yarattın bari, hiç değilse kendin inanma di mi.?
ben nasıl seviyorsam kahramanlarımı, o kadar sahici oluyorlar işte...
o kadar sevgi dolu, sözde...!

bir günde görsek ya, duysak ya...
hadi bunları da geçtim bilsek ya...


-" ne olur sus, sende buz gibi hava" diyor şimdi şarkı...


ben neden sıcak konuşmayı öğretemedim ki bu adama...!
içinden gelmeli di mi..?
burada hata yapıyorum galiba…

bazen göremeyecek kadar kör oluyorum…
ben saf balık o ise hep hain bir balık…
bizim asıl özetimiz bu işte…

-oysa benim masalımda "O" sıcacıktı, ne ara buza döndü anlayamadım ki...


"O" istiyorsa yapar, istemiyorsa yavaş yavaş hayatımdan çıkar...

zaten O beni hiç sevmedi ki...

vs vs vs…

…


iyice arabeskleşmeden susmalı mı ki…



"bu benim o"m değil, senin...benim olmadan gelme..."

şubat2011///dnzc_