CENİN
cenin,embriyo,fetus,ne derseniz deyin anne karnında henüz doğmamış çocuk için.Annesine göbekten bağlı biçare bir yavrucaktır o.Balıklar gibi amniyon denizinde yüzen bir yavru balıktır sanki o.Hani balık avlarız da ağa takılan minik balıkları acıyıp geri deryasına yollarız.Bunlar böyle acınası yavrucaklardır gibidir işte.Allah bal...ığa sadece su içinde yaşama şansı vermişken biz insana hem su da hem kara da yaşama şansı vermiştir.Askeri tabirle bir amfibi gibiydiz aslında.Ama şu farka dikkatinizi celbederim.doğmadan önce sudayız,doğunca karadayız.Daha doğrusu sesimizi duyurduğumuz anda aslında biz varız.Ağlamakla ’ merhaba’deriz hayata.Süt kokulu tenlerimize dokunan şefkatli anneler,merhametli babalar bir güven verirler bize narin dokunuşlarıyla.Sadi Şirazi den okumuştum.Bir hikaye de şöyle anlatır kısaca;evlat büyümüş annesine kırıcı davranıp,onu üzmüştür.Anne bir köşeye çekilip ’Ah yavrum.daha dün beşiğini sallardım her ağlayışında,ateşin çıktığında ateşler basardı beni.Yüzüne bir sinek konsa onu defetmekten aciz benden medet beklerdin bakışlarınla.Şimdi büyüdün de bunları unuttun mu?’Unutmamak lazım dostlar.Anaların şefkatli yüreklerini,bizlere hayat katan süt verişlerini unutmamak lazım.Her şeyin emin olduğu anne karnından emin olunmayan dünya ya avdet edip te büyüyÜnce unutmamak lazım aslımızı.Bir çiğnem şuursuz bir et parçası iken şuurlu bir varlığa dönüşen bizler birer frenkeştayn olup bitirmeyelim bizi var eden sebepleri.Üstad Necip Fazıl ın deyimiyle ’yemeyelim altından beyinlerimizi’ bitirmeyelim kendimizi.dün korunmaya muhtaç bizler bugün saldırmaya meyledersek,zulmedersek acizlere, yakışmaz bu fıtrata.Her şey aslına rücu eder derler.doğan kişi yaşar,yaşayan kişi ölür.Veysel in deyimiyle’ iki kapılı bir handır’ bu yaşam.’Mal sahibi,mül sahibi,hani bunun ilk sahibi’ der şair.Sahi sahipsiz mi geldik biz bu dünya ya ki,şuursuzca hodgamane yaşar gideriz bu alemlerden?
Talip KAZGI/21 Şubat 2011
Kütahya