ONUR ÖĞRETMEN

O, Onur Öğretmen’di. Adı gibi kendi de onurluydu. Hani eskiden bir söz vardı " İsmiyle müsemma" Tam da öyleydi işte.Doğru bildiği düşüncelerini söylemekten, yapacağı işi yapmaktan asla çekinmezdi.Bu yüzden bir çok kez sürgün yaşamış ve adı " gezgin"e çıkmıştı arkadaşları arasında. Ama bunlar onu asla yıldırmamıştı. Aksine daha da keskinleşmesine ve olgunlaşmasına neden olmuştu.
Demokratik, ekonomik ve özlük haklarını korumak adına, ezen - ezilen ikileminde ezilen sınıfın yanında olma adına, örgütlü olmanın da gerekliliğine inanıyordu.Bu nedenle de kendi meslek alanında kurulan ilk örgüt olan sendikaya da üye olmuştu.
Örgütünün düzenlediği her türlü demokratik hak arama eylemlerine katılmaktan geri durmuyordu. Bu eylemlerde çıkan çatışmalarda tazyikli su ve polis copuyla çok tanışmıştı.
O yıllarda henüz " Biber Gazı" denilen namert silah henüz bizde icat edilmediği için, onunla tanışma fırsatı bulamamıştı. Ama vücüdunun bir çok yerinde cop imzası vardı.

Katıldığı bir Ankara eyleminde yine o alışıldık polisle tartışma ve sonunda kaçınılmaz olan coplu, panzerli ve tazyikli sulu çatışma başlamıştı. Onur Öğretmen çatışma sırasında kaşına aldığı sert bir cop darbesiyle yere yıkıldı. Kalkmaya çalışırken yerden destek aldığı koluna bir cop daha yedi. Bu darbeyle kolu kırıldı ve büyük bir acı duydu. Bu acıya dayanabileceğini bilerek kalkmak için bir hamle daha yaptı. İşte o anda yaşadığı acıların
en büyüğünü yüreğinde hissetti. İçinden bir şeyler kopmuştu sanki.
Kendine copla vuran ve kaşını yarıp kolunu kıran o polisle göz göze geldi. Kendisini döveni görünce yıkıldıdı.Kolu ile birlikte onuru da kırılmıştı. Çünkü ona vuran el, o kara copu tutan el, öğrencisi Erdem’in eliydi. Erdem, onun beş yıl emek verip yetiştirdiği
kendi öğrencisi idi.
Yılarca bilginin yanında,yüreklerine sevgi, hoşgörü ve dürüstlük tohumları ekmeyi en büyük ilke bilen Onur Öğretmen, kendi öğrencisi tarafından dövülmüştü. Kaşı yarılmış, kolu kırılmıştı. Ama kırılan yalnız kolu değildi. Kolu ile birlikte kalbi, onuru ve umutları da kırılmıştı.
Onur Öğretmen bu acıya dayanamadı. Kahroldu ve kahrından yaşama küstü. İçine kapanan bir insan oldu. Emekliliği dolduğu için hemen emekli oldu. Çevresiyle tüm ilişkilerini kesti. Bunu kendisi anlayamıyordu ki başkalarına nasıl anlatsın? İşte o Onur Öğretmen çok yaşamadı. İki yıl içinde Kahrından eridi ve yaşama buruk bir şekilde veda etti.


Selamettin PULAT / 08.03.1998 / Taşlık Köyü --ADAPAZARI