HAYÂ

Hayâ: İmandandır. O yalnızca iyilik getirendir
Hayâ: yalnızca sevgi biriktiren gönül gibidir
Kat, kat sevgidir, dosya, dosya güzelliktir haya
Elinizden bir tuttu mu sizi yükseltir, Yükseldikçe kişiliğinizde
Yükselir,
Hayâ: hayatın güzelliğidir.
Hayâ bir utanma duygusudur; Ar ve namus perdesinden beste yapılır zamanın notalarında
Perde açılmaya görsün, küser gider sahibine ve kaçar gider coğrafyasından, En güzel nağmelerini toplayarak.
Bir daha kavuşmak mı sevgiliden daha zordur kavuşmak
Bir sevgili seni kaybettirir; Ya hayâ her şeyini kaybettirir


Sevdayı dil dardan usandı gönül
Güzelim cefadan niçin usanmaz
Demez ki üftadem odlara yan
Haktan hayâ kılmaz kuldan utanmaz

Çirkin işleri yaptıranda, Kötüleri iyi kılan da hayâdır
Hayâmızı yitirdik, silinmiş boş kâğıtlara döndü hayat.
Lalezarlarımızda ayrık otları bitti hayâsızlıktan
Medeniyet birikimlerimiz ağıt sütunlarda kaldı
İmkânın en dar kapısında oturup ruhumuzu şer ile şerh ettik
Esir kentlerin mahpusları gibi puslu sokaklara serpildi hayâsızlık
Ve göz kapaklarımıza kan damladı süveydalarımızdan
Her karanlıkta büyüdü acılarımız
Her solukta biraz daha savaş, biraz daha şiddet, biraz daha kin,
Biraz daha vahşetler yaşadık hayâsızlıktan.




Hayâmızı yitirdik ve Leylalar leyli renklere bağlar oldu zülüflerini
Hayâ içinde yaşarken hayal içinde öldük
Ahdimiz hayâ üzereydi, kaybettik, ahlakımız eskidi
Gizi çözen gecelerimiz, geceyi düğümleyen gizlerde gizlendi.
Kafesinde sindirilmiş aslanlara dönünce ahlak, kötü figüranlar olarak anlatıldı hayâ
Ve hayâ kendi tarihini yazamadı bir türlü,
Giderken dönüş biletini yırtıp çöpe atmışlardı
Huzurun ak sayfalarına, deruni sağanaklardan kan revan acılar gönderdik.
Gazeller ve kasideler yitik sevdalarda isyana kalktı
Ağladık geceler ve gündüzler boyu
Ağladık aylar ve yıllar yılı
Öyleyse Yaradan dan bize armağan edilen ve üzerimize güneş gibi doğan
Hayâmıza sahip çıkalım
Güneşin gözyaşlarını akıtmayalım
Akarsa gözyaşları
Güneşin gözyaşlarını silemeyiz

Muzaffer TEKBIYIK