Yüzüm…

Gördüğümü zannettiğim itiraflarımı peşi sıra dizip, kendimi bildiğim anda görüntüsünü gördüğüm…

Yüzüm…

Kar beyazına çakılı iki fincan kahve köpüğü, yaşlarının arkasına saklı göz bebeklerim. Beleyip beleyip büyüttüğüm gözümdekiler. Aslını bilmediğimi zannettikleri yalanları, arkam sıra kalbimle duyduğum riyaları. Kalbime girişlerini kendinden belledikleri zavallı zanları.

Yüzüm…

Şen şakraklığı saklı hüzün bulutlu kılığım. Gizli baharları uzağımdaki kulübeme sakladığım. İçinde sen… içimdeki ömürlük an, içimdeki aşikar geç sızın. Hayatın kırkında başlayacağına inan. Senle tutturduğum türküm, sende bulduğum içime dolan o safiyane yan.

Yüzüm…

Aslı fesli göründüğü gibi olan. İçi dışı birlik içerisinde. Güleç zamanları yaşadığım, güçlü yanlarıyla ezik taraflarının bilgesi.

Yüzüm…

Yılların yol bulduğu, çizgilerim… Güvercin gerdanlığım. Aşka aşık bakışlarım…

Yüzüm…

Alacağı olup vereceği bulunmayan sevdalarım. Susup oturduğum kâbuslarım, çıt çıkarmadığım sorgularım, suçlarımdan haberdar olduğum tövbekârlıklarım.

Yüzüm…

Bir avuç solgun merhamet, yüzümde patlayan iflah olmayacağıma emin olduğum hakikat. Arzularım, tutkularım ve kendi kendine hüküm süren bir sadakat.

Yüzümde iki gözüm… Arsızı gözünden, yolsuzu elinden, kalpsizi bakışından, densizi gülüşünden tanıyan…

Yüzümde bir çift tatlı sert sözüm… Doğruya doğru diyecek kadar cesur, yüze vururken incitmeyecek kadar naif, merhamet sahibi…

Yüzümde tatlı bir tebessüm… Yalancının yalanını görüp kaale almayacak kadar olgun, kibri paçasından akana kendini hatırlatacak kadar sakin…

Yüzüm…

Aynada seyretmeye doyamadığım, aynada görmeye kıyamadığım bu yüzden az baktığım…

Gücüm…kuvvetim…aslım…asaletim…

İçimde olan her ne varsa sergisinde alemin…

Yüzüm…

Gizleyemediğim içim…

Gözlerim…

Maskesini indirdim alemin, seyrinin sefasında sürdüğüm keyfim…



25/10/2007, ankara