Ben seni kalbime almazdan önce,
Desen desen,renk renk,harf harf okudum,
Seni ezberledim senden gizlice
Ve ilmek ilmek,nakış nakış dokudum...

Aşamayacağım bir sevda sancısına dönüştü;hislerim...Oysa nicedir,gönlümün kapısına kilitler vurmuştu;duygularım...Şimdiye kadar vefesızlıklara düşman hislerimle yaşadım.Sihrini asla çözemediğim bir vuslatın beklentisindeydi;kalbim...
O gün ömrüme mutlaka doğacak,el değmedik bir çağın sabırla beklentisi içinde kalmıştım,ruhumun derinlikleriden doğup,bir daha batmayacak o şafağa adamıştım kendimi...
Tek çiçekle bahar gelsin istiyordum,gönlüme.o çiçek hiçbir zaman viran ürpertilerini,taşımamalıydı;hislerimde...Gönül topraklarım olmalıydı onun asıl vatanı.
Bütün çiçeklerin,renklerin,güzelliklerini,kokularını ve özelliklerini üzerinden taşıyarak iklimlerini barındıran,dünyamı bakışlarıyla kuşatan;Güneşim,ay’ım,yıldızlarım,havam,suyum ve toprağımdan,bir tebessümle yüreğimi yatıştıran diğer parçamı arıyordum.O;sendin...

Yokluğunda herşey olumsuz,bir efsunlu bakışın,destanını yazan yüreğim,silinmeyecek şekilde,ismini kazıdı beynime...
Bu aşk olmalı,gönlümün aşılmaz duvarlara örülen mahzenlerini delen,o emsalsiz bakışlarının tutsağıyım artık...Hayatımın manasını bulduğunu fısıldayan yüreğim;
seni arzulamakta...
Ömrün yollarını birlikte yürümek,acıları,sevinçleri ve sevdaları benimle yaşamak ister misin?...Dilersen cevapsız kalabilir,satırlarım.Yüreğini okumak için duygularının satırlara dökülmesini istemem..."yok"diyorsan hüzünlü ama;yinede saygıyla karşılarım,kararın.İstemiyorsan tek kelime bile olsa bu satırların altına eklemeni arzularım."yok" desen bile en kısa kelimeyi yazmalısın en azından.Yüreğine kazımayı gücüm yetmemişse sevdalarımı,bir kağıt üzerinde iz bırakan ,en azından senin şekillendiğin harfleri hatıra olarak saklamak isterim...Güzel kız! Yıldızları seyret günün birinde ve gecenin sessizliğinde benim bu mektubumu yaşat dillerde...

Osman ÇELİK