Elleri boş içi boş dünyamın..boz bulanık akar dedikleri çeşitten bir nehrin milli kıyısına çıkarılmış,ıslak bir dal parçasıyım sanki bugün.

Ne yermektir derdim kendimi ne bir rikkatin sepetine sinsice sokmak. Gerçekten yaşıyor muyum diye fikrin kulağını çektiğim veya üzerime almayım, yaşıyor muyum diye düşüncemin kulağının çekildiği bir bayram günüdür.
Ulaşılacak bütün yollarımın kapandığı..içimin pazarının tezgahını toplayıp kaçtığı bir gün.Ve aslında o kadar da aman aman bir hüsnü yok varlığımın.
Ahbapların gönlünün kaydığı, özlemekle bağladığı cümlelerin sonunda adı ve soyadı tam olan bir hüviyetimde yok. Hakikaten hakikatiyle tanıdığım bir hürriyette…
Ruhunu kaçırmak değil mi özgürlük ademin parmaklıkları arasından...
İşine gelmedim ne benim ne başkasının..ve ne ben lazımdım kendime ne başkası bu meyanın aslında...
Suyun altında nefesini tutmak gibi bir şeydi beklemek..Ummakta dumanlı bir yerde burnunu tıkamak gibiydi..kaçmak ise çıkmaz olduğunu bildiğin bir sokağa koşmak gibi bir şey sanki…
Ağzını sıka sıka gönlüme ettiğim,tabipten korkmuş bir marazın orasına burasına sürdüğüm acuze merhemleriydi belki.
Şöyle bir dökülse miydim de mezar taşımı okuyan enzarın münekkid nazarına, ne idiğü belirsin hurufattan müteşekkil kazurta efkarı davet eden, teaffün etmiş kelimelerin meyyit-i müteharrik görünen hayaletlerinin eveleyip bir türlü ebeleyemediği bir oyunun, mide bulantısıyla istiğfar edemeden istifra ettiği, manzumeden nasipsiz manzardan nemli semli, boyası dökük ipliği sökük ve bir şey olmayan şeylerden müteşekkil,hem eşkali de belli olmayan maktul ve medfun bir şeyler demeseydiler arkamdan gibi…
Veya ne derlerse desinler deyip..dediğim dedik çaldığım düdük diyerek ,ne at kalmış ne Üsküdar ne toz ne namı diğerle gubar deliliği delirtene kadar ısrar mı etseydim güneş batıdan doğar diye batıdan batana kadar..veya batnı çileli bir anne gibi güneşi son kez battığı yerden doğurana kadar banane banane diye tepinse miydim …
Veya kalkıp kendi kabrimi ziyaret mi etseydim.Mosmor veballerimin alnını mı öpseydim bu bayram günü…
Oysa ne kadar da hayattır hayat..
Annemim canım dediği menekşeleri açmış
Durmadan da açarmış………………..


m.safitürk