yine her gün, kimbilir kaç defa günlüğe gidiyor gözlerim ...

ama yazamıyorum iyi mi..?
tembel mi oldum ben, yoksa tuhaf mı..?
çok mu sustum anlayamadım..!

beyninin içi cadı kazanı gibi kaynıyorken bu derece susmayı nasıl becerebilir ki insan..?
işte bunu hiç anlayamıyorum...
hele ki bu kişi kendim olunca iyice çığırından çıkıveriyor düşüncelerim, dolanıp kalıyorum..:)

yani istiyorum ki sana sayfalar dolusu yazayım ama icraata gelince sıfır...
neyse en azından ruh halimi ve kendimi anlatabilmem de iyi bir adım ...

ya keyfim bir orada bir burada...sağlığım yerinde...

ama hayatın hep aynı şeyleri tekrar edip önüme koyması beni usandırdı artık...

değişmeli bir şeyler... ya da bir şeyler eklenmeli...
aynı kısır döngüde artık başım bile dönmüyor,
tepkisiz oldum kaldım, kayıtsızım gözümün önünde olan olaylara...

oysa ben hayata tepki vermek istiyorum...
hayatı koklamak ve tatmak istiyorum...
ağzımda kalan pası silmek ve atmak istiyorum...


hep çift kişilikli olduğumu düşünürdüm...hani ben balığım ya, çift karekter...
yok be, bende çok kişilik var :)))...
ya da bu aralar mecburen bölünen karekterlerim var,
herkese birini kullanıyorum...

ne kadar yorucu biliyor musun .?
oysa ben yeniden tek ruh olmak istiyorum...
ve o tek ruha sarılıp, sahip çıkıp herkesi başımdan def etmek...

kendi hayallerimi yaşamak istiyorum, kendi planlarımı uygulamak...

kendimi yaşamak istiyorum ve kendimi yaşatmak...
gibi gibi...

her şey ve herkes yolunda valla, merak etme...

raydan çıkan tek vagon benim...:)

o da daha iyi olabilmek adına...

ruhum, sevgimle kal...
iyi kal...güçlü ve sağlam kal...


2010 ellerimizden kayarken/3- Dnzc_