Parola gizli şifredir...

Her konuya alabiliriz de hep gizliliktir neticede...

Ben Şeffaf paroloları yazmak istedim .

SEvsene önce kendini, eyer seversen kendini , herkezi seversin demektir..

Baksana şu güzelim Dünya’ya ne parolalar var, bir incele ve gözlemle...

Sessizlerle uğraşsana boş vaktinde, su ver bir tas da yiyecek...

Ağaçların çiçeklendiği renklerine baksana, ressamların boyalarında o güzel renklere rastlaman mümkün mü acaba...

Meyvelerin biçimleri, renkleri, tatları hiç benzemez ki, birbirine...


Şairlerin mısraları örümcek ağı gibi ayrı ayrıdır ne sırdır bu insan beyni...

Örümceklerin sekiz gözleri vardır, nedendir, niçindir, niyedir.
İpek kozasından kelebek çıkar, kabuğudan giyisilerimiz oluşur.

BAl arısı peteğini milimetrik dokur,filozofları şaşirtan...

Kar yağar, yağmur yağar, rüzgar eser, güneş doğar nasil bir güçtür, hayretlere düştüğüm...

Denizler ve bulutlar mavidir, denizde balıklar sır küpü, bulutlarda yıldızları düşünürken Edison ışığı yıldızlara bakınca mı keşfetti diyorum...

Papatyalar, gelincikler toprağın gururudur, ne kadar mutluluk verirler bizlere...

İçtiğimiz su tatlı , iki tuzlu var, denizin suyu tuzlu, gözyaşlarımızda tuzlu...

kirpiklerimiz korur gözlerimizi, aynalara baktığımızda sır perdesi...

Beyaz, sarı, siyah ırklarız, sesliyiz diller ayrı...

İşte en zor parola çözemediğim, şeffaflaştıramadığım üç renk...

Oya Tuncabayın Gedik

Türkiye...