İnsanlar doğar,aşık ,anne-baba,dede-nine olup ölürler.
Aşk deyince aklıma kırmızı gül,tabanca ve kan gelir.Tüm dünyayı ele geçirme arzusu kaplar bedenimizi.Kaybetmişilğimizin ardından kalan tek şey ve bizi hayatta tutan tek şey İNTİKAM.
Nice insanlar tanıdım diyebilirim.Tüm insanlara küçükken sorduğumuzda ileride öğretmen,doktor,mühendis olmak istediklerini hepimiz billiriz.Ama büyüdükçe hayat gerçek ve acımasız yüzünü bize gösterdiğinde derin bir nefret duyuyoruz.Çalışıyoruz.Kendi karnımızı,eşimizi çocuklarımızı doyurabilmek için.Hiç düşündünüz mü patronunuzun yerinde olmayı?Tüm güçlerin elinizde olup yaptığınız işte ben işte buyum,güç bende deyişinizi.Düşünün.Zenginsiniz.Bir hayal kuralım sizinle.Herkesin mutlu yaşadığı,şu yaşam denilen olgudan günde 12 saat çalışarak gece-gündüz evine bir lokma ekmek götürmeye çalışan insanların olmadığı ....Pardon siz zenginsiniz ve ayak takımları sizi ilgilendirmez.Ama hayal dünyasından çıkınca,gerçeklerle karşı karşıya kalınca,insanların trafik kazalarında,töre cinayetleriyle,suikastlerle,bir dilim ekmek alabilmek için canını verecek olan insanlarla yaşamaktasınız.İnsan birşey den intikam almak ister hep....Bu baba dayağı,töre,sevdiğimiz kızın bizi terk etmesi gibi.Hep intikam almak isteriz.Nefret ederiz.
Bana küçükken ne olacağımı sorduklarımda cevap vermezdim.Çünkü ben öğretmen,avukat olmak istemiyordum.Ezilmek.Bir meslek adı söylediklerinde o alan diyince ilk benim adım gelmesini istiyordum.O işte ben olmalıydım.Çünkü ben diğer insanlar gibi değildim.
Çünkü ben RHADAMANTHUS tum.Çünkü ben ölüler diyarında bir hakim’mim.Ve bu benim yaşantım.
Size kendi hayatımı anlatacağım.....Ama herşeye en baştan başlamalıyım.HERŞEYE....
1.BÖLÜMÜN SONU