Prometheus ateşi tanrılara karşı bir silah olarak kullansınlar diye armağan etmişti insanlara. İnsanlar bu tanrısal gücü, Prometheus’ un öcünü almada, aklın ışığıyla tabiatı yenmede kullandılar. İşte bu yüzden her yaratıcı insan bir ateş yakıcıdır bu anlamda. Copernicus, Newton, Gandhi, Einsteins, Freud, Marx birer ateş yakıcıdır.

Her ateş yakıcı sonraki yaratıcı atılımlar için bir atlama tahtası olmuştur. İsa Platon’ dan , Rönesans düşünürleri Eski Yunan ve Roma ’ dan ateş almışlardır. Uygarlık dünyanın orasında burasında zaman zaman yakılan ateşlerin, birbirine eklenen alevleriyle beslenip gelişmiştir.

Hiçbir ateş başlı başına yüzyılların sınavına dayanamamış, er geç sönüp geçmiştir.Göçüp giden nice uygarlıklar, nice dinler bunun tanığıdır.

Yakılan her ateş günün birinde ister istemez gücünü yitirecek, ister istemez sönecektir. Bu değişmez bir gerçektir.Ateşi diri tutmanınyolu onu durmadan tazelemektir.

Fransız düşünür Jaures, bir gün geçmişe bağlı gelenekçi burjuvalara şöyle demiştir: ’ Biz degeçmişe saygı duyuyoruz; insan soyunun sıcaklığını boşuna duymuş değiliz.Daha uzağa giden, bir ülkü uğrunda savaşanlardır ki, ata ocağının mirasçılarıdır. Biz ateşi aldık; siz tutucularsa, sadece külleri karıştırıyorsunuz.’

Atatürkçülükte bu gün böylesine ters bir talihle karşı karşıyadır. Atatürk’ ü belli günlerde anmanın, gazetelerde , dergilerde resimlerini basmanın Atatürkçülükle hiçbir ilgisi yoktur. Bunlar olsa olsa, Atatürk ateşinin küllerini korumaya çalışmaktır sadece. Oysa Atatürkçülük ateşini diri tutmanın tek yolu, devrim ilkelerinin ilerisinde , onların ruhuna uygun yeni ateşler yakmaktır.