Şiir’e dair söyleyeceklerim öyle çok ki, öyle fazla ki... Ne desem, ne konuşsam, onun için neyi ifade etsem, onun için hangi üslupla ötsem, onun için nasıl haykırsam, onun için kendimi nasıl yırtsam, ona hangi sıfatları uygun görsem, ona ne biçim temalar yakıştırsam, ona ne telden antenlerimi açsam, ondan nasıl bahsetsem şiirin hakkını veremiyorum. Veriyorum diyenden kuşkulanıyorum...



Şiir büyük bir bahçedir. Bereketli toprağında her türlü çiçek, renk renk boy gösterir. Aşık olan, seven yürekler kokusuna yaklaşmaktan can atar. Kalbin sevmekten bıkmadığı en güzel duygu şiirdir zira...



Şiirdir Mecnun’a Leyla’yı tatlı tatlı gösteren, Ferhad’a Şirin’i şam şekeri gibi sunan, Kerem’e Aslı’yı her halinden kat kat muhteşem tasvir eden, Siyabend’e Xece’yi Süphan dağı görkeminde ya da kar beyazlığında fotoğraflayan ve Meme Alan’a Zin’i zindanlar ardından parlayan güneş gibi hatırlatan. Şiirdir konduğu dala başka hisler (b)ulaştıran, farklı dünyalar yaşatan, apayrı hareketlere imza atan...



Şiir kocaman bir alemdir. Dize dize dizeler anlamları. Sıra sıra sıralar içinden kopanları. Tercümanı olur susayan dudakların. Haletlerini tüm çıplağıyla izah eder suskun gönüllerin. Temiz düşlerine şahitlik yapar sevdaya düşen garibanların. Vakitlerini aldıkça alır edebiyata omuz vermiş edebi insanların...



Şiirdir herkesin muhatap kaldığı etkili ve verimli gerçek. Şiirdir nazenin ve ince çiçek. Onun sayesinde nice şarkılar, epey vurgular, değişik sesler hayat bulur. Onun nimetli mısralarıyla sözcükler bir araya gelip harikalar yaratır sayfalarda. Defterlerde şık duran, kitaplarda göz alıcı tınısıyla buradayım diyen, görüntüsüyle her bakışı kendine çeviren şiirdir...



Ve şiir kendisiyle barışık bir şiardır. Hayranlarıyla ayakta kalmaktan hoşnuttur. Karamsarlığa düşmez, düşmemek için dua eder kıta kıta. Yarı yolda kalırım hesabını yapmaz. O, imge peşinde koşar. O, bir şairin ellerinde nasıl dile gelirim diye düşünür geceler boyu. O, kapısına uğrayanı mutlu etmek için çırpınır. Karşılık beklemeden sevmekten yorulmayan bir bülbül gibi...



Yani şiirdir adamı adamakıllı adımlar atmasına vesile olan büyük güç ve taze kan...



.....................................
Mehmet Selim ÇİÇEK
7 Kasım 2010,,,08.50
Mardin