Okuyucu yazarın ruhuna ne kadar sızar tartışılır aslında. Çünkü siz ne yazarsanız yazın, okuyan kendi ruhuyla özdeşlerştirir karakterleri ve olayları. Siz siyah saçlı siyah gözlü ya da kısa boylu şişman bir kahraman canlandırırsınız yazılarınızda. Bu özellikleri açıkça belirtmediğiniz sürece okuyanlar kendi tiplerini oluşturur zihninde. Bu sınırları açıkça çizdiniz diyelim, o zaman mimikler ve hareketler ya da bakışlar farklılık kazanır okur ve yazar arasında.

Bana göre roman ya da öykü, yazarken yazarın, okurken okurun oyuncağı olur. Anlatılanlar suya benzer. Hangi kaba dökerseniz onun şeklini alır.

Bu yüzden yazar tamamen öznel düşünmekten ve yazmaktan kaçınmalıdır. Her satırında kendi ruhunu ifşa etmektense, başka ruhları da kucaklayabilmeyi de başarmalıdır. Buna sanırım yetenek diyorlar. Ve yine sanırım -sanırım diyorum çünkü bunlar benim kişisel görüşlerim ve ben çok amatör olduğum için sanmaktan ileri gidemem- bazı yazarların çok okunmasındaki sır, bu herkesi kucaklamak yeteneğidir...

Bu öyküde kahramanımız bir erkek. Bir kadın olarak erkeklerin iç dünyasını tam manasıyla anlatabilmek neredeyse imkansız. Öykünün bazı yerlerinde barları anlatmışım ki ben hayatımda bar görmedim içki kokusunu dahi bilmem:) Benim için bunları kaleme alabilmek büyük iddia. Gördüklerimi değil duyduklarımı hissedip önce kendi gözümde sonra yazımda canalndırmaya çalışırım. Pek çok yazımda da durum budur. Çok anlatılmaya değer bir hayatım olmadığı için, ister istemez başkalarının hayat öykülerini aşırmak, ya da kafamın neresinde olduğunu bilmediğim bir merkezde biriktirdiğim hayal ürünü olayları kullanmak zorunda kalıyorum.

Yazmak bu işte...Yani kısaca sihirli bir hayat...Ve bunun için ne kadar şükretsem azdır.

Görüşleriniz benim için çok önemli. O yüzden katkılarınızdan dolayı teşekkür ediyorum.

KİLOYSA ALMAYALIM....))

Aşk olsun Nermin Abla, yağ ne kelime:) Ondan bende çok var bu ara. Yani kilo olarak:)
Benim için değerlisin. Sevgilerimle.

Sayın Sultanım...Profitrolü aldım...Afiyetle yedim ve çok teşekkür ettim. Ayrıca güzel yorumların için de teşekkür ederim. Ben de senin bir birinden güzel sultan pozlarını beğendim:)

O profitrollerin asıllarını da yeriz inşallah...Sevgiler.

Evet haklısın ama sonuçta herkes anormal demek ki..Çünkü normal insanlar, yazarların yani normal olmayanların eserlerini okuyor. Hiç normal birinin anormal biriyle işi olur mu?

Bu cevap da çok anarmol mesela...Hiç bir şey anlamadım kendi söylediklerimden.

Teşekkür ederim.