İçimizdeki gerçeklerin farkına varmaktan, onlarla yüzleşmekten değil, onları görmemezlikten gelerek her an patlamaya hazır bir volkan oluşturmaktan endişe etmeliyiz..

Aşkına ağrısı vardır dağlar gibi. Doruğuna tâlip oldunmu, çıkmak istedinmi zirvesine, yetinmedinmi eteğiyle, o zaman bu ağrıları çekmek kaçınılmaz olur.

İnsanın kendi yüreğine karşı ilgisiz; kör, sağır ve dilsiz olması, yaşayan ölü olmaktan daha beterdir

Ağlayamayan gözler, çiçek açmayan ağaca benzer; meyvesizdirler. Öz çoraklaşmışsa eğer göz nemlenemez..

Yaşayan, hisseden deprenen bir yüreğe sahip olmak, şükür kapısında adetâ bir heykel olmayı gerektirecek kadar büyük nimettir

İnsan bir takım hayat gerçeklerini gözardı etmekle, unutmaya çalışmakla kendisini unutmaktadır aslında..

Ey yolcu! Önüne açılan yol ne kadar cezbedici olursa olsun yüreğini yanına yoldaş olarak almadan yola koyulma

İnsan öylesine derin bir giz denizidir ki; içine girdiğinde bazan kendi girdaplarında boğulmaktan kurtulamaz

Aşksız hayat, tuzsuz yemeğe benzer; insanı doyursada lezzetten mahrumdur.

Aşk şarâbı tuzlu su gibidir, içtikçe insanın susuzluğunu artırır.

Her şafak bir münâdidir aslında insanlığa; tüm karanlıkların birg ün mutlaka yokolacağının muştusunu haykıran...

Yangın yeri bir yürek taşımanın onurunu yaşıyorum neronlar ülkesinde.

Yüzümüzü hayâtın tebessüm eden yanına dönmek yüreğimize bir mutluluk penceresi açacaktır hiç şüphesiz, ama bir öteki yüzününde var olduğunu unutmamak kaydıyla.

Akılları sağır olanların kulaklarının duyması kimseye fayda sağlamaz.

Kavuşmak ümidi öyle bir ışıktır ki; söndüğü zaman hasretler kâbusa dönüşür.

Ey özlem aynamdaki sûret! Beyhûdemidir yoksa özlemim, beyhûdemidir yoksa çölünde, bir vahâ yeşermeyecekmi ufkumda, avuçladıkça hep çölmü kalacak elimde


Ey aşk yolcusu, açıldığın denizler ne şedid fırtınalar doğurursa doğursun terketme o gemiyi ki; aşksız hayat kansız damara benzer.

Yılların yarasını bir anda tedavi etmek zor, yılların özlemini bir anda dindirmek güç, yılların acısını bir anda unutmak imkansız ama ümit ve şükür penceresinden yüz çevirmekte insan için daha büyük talihsizliktir...

Yüreklerdeki sırlara herkes tahammül edemez açıldığında. Onlara sadece sahipleri tahammül gösterirler kapanarak fedakar bir ana gibi acılarına.