İki rayı gibiyiz
bir tren yolunun
yakın olması
neyi değiştirir
son istasyonun

Sunay Akın/ AYRILIK

Böyle şiirlerle geçiyor belki gençlik yıllarımız. Kimi paramparça bir aşkın amansız sarhoşluğuyla yalpalanıyor kimiyse sessiz bir geminin mavi ışıltısıyla aydınlanıyor. Tek bir ortak pay böyle geçiyor gençlik yıllarımız. Hatta en güzel çağlarımız.

İlk heyecan, ilk öpücük, hatta hasta bir kediyi sevmek kadar masum olan gözleri ve ona yazılan şiirleri...

Böyle geçiyor gençlik yıllarımız. Hatta en güzel çağlarımız. Nerede hayâl edilen çağlayanlarımız? Kâr mı kalır ağladıklarımız?

Aşk şehirlerinin ışıkları bir yanar bir söner. Dumanlar kalp ile göz arasında sönmeden hayat bulmak ister. Sevdiğimiz kişinin hayatında zirve olmak arzumuzken neden bir anda güçsüz bir serçenin yaralı kanadı oluruz? Yaralanan kanadımız mı sizce? Bence; yaralanan, aşk her şeyi affeder diyen avuntumuz.

Kâr mı kalır ağladıklarımız?

Boynu bükük kurşunlara saplanan benliğimizi kurtarmağa benzermiş eski aşklar. Asil olurmuş kavgalar , iki kişilik ve sonunda borçlu çıkan sadece turnalar.

Uzanmış eller şimdi güneşe. Yaş yirmiye varınca bir bakış doldurrmuş odaları neşe. Sizce değer mi bir gün ellerini soğukta bırakacak bir eşe?

Böyle şiirlerle geçiyor belki gençlik yıllarımız. Kimi paramparça bir aşkın amansız sarhoşluğuyla yalpalanıyor kimiyse sessiz bir geminin mavi ışıltısıyla aydınlanıyor. Tek bir ortak pay böyle geçiyor gençlik yıllarımız. Hatta en güzel çağlarımız.

İlk heyecan, ilk öpücük, hatta hasta bir kediyi sevmek kadar masum olan gözleri ve ona yazılan şiirleri...

At ustam her şeyi çöpe.At ustam , vur ustam , çek ustam...

Giden ulaştı göğe.

Ağlamak yaışır mı erkeğe?

’Gideni tutmak zordur;tıpkı düşen yağmur damlası
gibi,tıpkı esen rüzgâr gibi.Ya sadece ’kal’ diyebilirsin;buğulu titrek bir sesle
yada sadece bakarsın gidişine;ayak sesleri eşliğinde’ derler ya ustam.

Ben hakverdim ustam. Bence onayı ver sende!