Başlarken şiir ve şair diye söze... aklıma ilk gelenleri paylaştım siz değerli kalemlere...

Elbette bu bizim en asil görevimiz, vakit buldukça değerli kalemleri okuyup feyz alarak fikrimizi beyan edeceğiz usulü dairesinde, edebiyatın edebiyle olmak koşuluyla, hiç kimseyi kırmadan, incitmeden, bir şaire yakışan en güzel cümleleri kuracağız, nasıl şiiri yazarken titizlik gösteriyorsak, eğer ki aksini yaparsak yazdığımız şiirin değerini de kişiliğimizi de bir çırpıda hiç ederiz.
Şiirde inanç ve iman varsa inançlı olmalıyız ve icrada bulunmalıyız Hakk’ın emrettiği gibi, "Hakk" der yazar geçersek, benliğimize nakşeylemezsek neye yarar ki inancımız? Kelime canbazlığndan başka bir şey olamaz o düzülenler satırlara!,,
Şiirde sevgi varsa yaradılanı Yaratan aşkıyla sevmeliyiz, eğer ki sadece satır aralarında kalıyorsa sevgi neye yarar ki bencil yüreklerde.
Benim için şiir; özde öz, gönülde göz, edepte söz olmalı.. Aksine şiir diyemem, sadece düzmece, kelimelerle hazırlanan pazıl gibi görürüm, bir de abartılı yorumlar rahatsız ediyor, yani dostane yorum yazanlar belli oluyor ve yakışmıyor şair ruhuna, ee tabii ben şair deyince de kimse şair olmuyor elbette, şair lakabını ya da apoletini yine halkımız takar, o ünvan da kolay kolay ele geçmez iki satır karalamakla, sağlam kişilikle yola çıkmalı, doğru adreslere uğramalı.. aksi halde ne sayılır ne sevilir ne de şair olur..
Düşünüyorum da şair diye saygıyla andıklarımız hala şiirlerinden feyz aldığımız o değerler nur içinde yatsınlar, eserleri dünya durdukça hep var olacak... şiirlerini sıcak odalarında pcnin başında ellerinde çayı ya kahvesi ya da kadehleriyle yazmadılar, yaşadılar ve kaleme aldılar, dile getirdiler hayatı satır satır, ona buna sataşarak, onu bunu satırlarında aşağılayarak, laf vurarak, dostlarıyla gruplaşıp onu bunu ezmeye çalışarak değil... harbi yürekleriyle var oldular, edebiyata adam gibi, insan gibi, gönül işçisi olup hizmet verdiler, bencillikten uzak, gerçek kişiliklerini kelimlerin ardında saklayarak değil..
Daha çok eleştri yapılabilir bugün ki şairim diye geçinen kelime cambazlarıyla ilgili, acaba ne kadar ciddiye alınıyorlar çok merak ediyorum, benim şair diyebilmem için o kişiye bütün hayatıyla tanımış olmam lazım, yazdıklarınla ne kadar bire bir uyumlu olduğuna gözümle, gönlümle şahit olmam gerekir ki o zaman "şair" diyebileyim gönül rahatlığıyla.
Çok görüyorum 3 yıldır bu camiadaydım, dürüstlükten bahsederler, yamuklukları çizmeyi aşar, görürsün akan çirkefini, din iman derler bakarsın kafirin teki, sadece insanları yanıltmayı vazife edinmiş şeytanın yolunda yürürler.. Gördüklerim ve şahit olduklarım bunlar.. Gönül ister ki özüyle, sözüyle saygıdeğer olsun kişiler, şiir yazıp yazmaması hiç önemli değil, biz pcyi açınca görüyoruz olanları, ya yaşamın içindekiler en önemlisi de onlar muattap olmak zorunda kaldıklarımız binlerce insan var insan kılığına bürünmüş şeytanlar çok yeryüzünde Allah onların şerrinden korusun cümlemizi dilerim.. Burada oluşan herhangi bir tersliği iki satırla telafi ederiz, cevabını veririz, hiç zor değil, gerekirse huzursuzluk verenden uzaklaşmak için o siteyi de terk eder başka sitelerde yazarız ama gerçek yaşam farklı, beni bir avuç topluluktan ziyade toplumun geneli ilgilendiriyor ve çok üzülüyorum insanlığın yavaş yavaş yok olduğuna.. her şey menfaate dayalı, bencillik üzerine kurulan dostluklar, riya, gıybet, yalan, iftira vs. vs.. bütün bunlar vicdanlar sızlamadan ve göz kırpmadan yapılıyor sadece öne çıkmak için, gülüyorum bu tarz insanlara.. unutuyorlar kullarının yüreğinde olanları sadece onun bildiğini her hareketlerinin yalnızca ona malum olduğunu, sözle insanları yanıltabilir, inandırabilirler ama Yaradan’ı asla..

Bu düşüncelerimi de yazmadan geçemedim, umarım sıkılmadan okudunuz şiir dostları, vakit ayırdığınız için çok teşekkür ederim, konu şiir yazmaksa, benim de aklım söyledi gönlüm onayladı ve kalemim de yazdı:))

Sevgiyle, sağlıkla kalıız, huzur içinde..


Saygılar sevgiler selamlar yüreğimden yüreğinize binlerce gönül dostlarım....

*