Hayalsiz insan yaşabilir mi? Mümkün değil! Çoğunlukla hayallerimiz gerçekleşmese de yine de hayal kurmaktan kendimizi alıkoyamayız.Hele de çocukluğumuzdaki hayaller,ne kadar tatlı olurdu değil mi?

Çocukluğumda pilot olmak isterdim. Bütün sınırları kaldırıp,gökyüzünde alabildiğince süzülmek en büyük idealimdi.Ama ne gezer Elli üç yaşıma gelene dek uçağa binmeyi bırak,havaalanın yanından bile geçemedim.Neyse ki mecburiyetten üç ay önce Almanya’daki çocuklarımın yanına gitmek için;pilot olarak değil de yolcu olarak uçağa binmek nasip oldu nihayetinde.

İlk okul yıllarında aylık gelen bir dergi vardı.(şimdi ismini hatırlayamadım) Gemiyle dünya turuna çıkan bir maceraperestin,denizdeki serüvenlerini anlatıyordu. Heveslenip,kaptan olmak istedim.Fırtınalarla boğuşmayı, “yelkenler fora “ demeyi çok arzulamıştım.O da olmadı.Hala gemi yolculuğu yapmış değilim.

Yine çocukluğumda teksas,tommiks,Zaro,v.s.resimli kitaplar okurdum.O kitapların kahramanlarından olmayı hayal ederdim.Ama hiç biri olmadı.Bir ata bile binmedim.Köyümüzde dedemin eşeği vardı,at yerine onu koştururdum.

Hayallerim,ilk gençlik devrelerinde şekil değiştirmeye başladı.Romanların tılsımına kendimi kaptırınca; işler değişti.

Dünya klasiklerinden Dosteveski’nin kahramanları gibi bir ruh haline büründüm.Hayallerimde sanki geçim sıkıntısı çeken bir gencin(Raskolnikov) ihtiyar bir kadını altınları için öldürüşü baş rol oynuyordu. Sonra Latin Amerika edebiyatındaki kahramanlar gibi olmayı hayal ettim hep.

Hayallerimin içerisinde neler yoktu ki.Güzel bir kıza aşık olup,onun yanında Cüneyt Arkın tarzı yürümek ve ağzımda sigarayı geveleyip,ona aşk şiirleri okumak da vardı.

Nerede ben de o şans! Değil sevgili bulmak,geçim derdinden kafamı kaşıyacak zamanım olmadı.

Neyse hayallerimi sıralasam sizleri belki de bıktıracağım şimdi.

Konunun realitesine dönecek olursak; bugün pazardan eve döndüğümde kızım hazırladığı kompozisyonu bana okumak istedi.Tabi ki kabul ettim. Türkçe dersinden verilen ödevi hazırlamış.Nasıl oldu diye fikrimi almak istemişti.

Konu: Nasıl Bir Kahraman olmayı Hayal Edersiniz?

Ödevine baktım.Başlık olarak Hayal Kurmak diye yazmış ve kompozisyonunu el yazısı ile yazmış.

Ben de orijinalinde hiçbir değişiklik yapmadan sizlerle paylaşmak istedim Aysu kızımın “HAYAL KURMAK “ ödevini.

-------------------------------------


“Herkesin bir hayali vardır, değil mi? Her insan, hayal kurmak ister ve kurar da. Benim de hayalim,bir kitap kahramanı olmak.

Düşündüm, aslında günler önce. Ne olabilirim ki ben? Herkesin sevdiği biri olmalıyım.

”Rapunzel” olmayı düşündüm. Saçlarım uzun olurdu, güzel olurdu hem de.

Ya da “Pamuk prenses” mi olsam ki?Yanaklarım kırmızı,atlı prensimi bekliyorum.Yok yok;ben,”yedi cüceler” olmalıyım,yedisi birden.Ama o kadar da kısa olmak istemem.Herkesin tanıdığı biri,dünyaca ünlü olmalıyım ben.

“Donkişot “olabilirim. Atım, zırhım;kimse bana karşı koyamaz.Fakat o kadar da aksiyon bana uymaz.

”Keloğlan” mı olsam ki; torbam sırtımda, dolaşıyorum günlerce. Anasız,bir başıma.Yok bu da uymadı.Ben,anasız yapamam, hem de kel olmak yakışmaz bana.

Buldum!”Küçük prens” olmalıyım. Ama utangaç olmayı sevmem, ne varsa aklımda.Hemen çıkarırım ortaya.Hem zaten çok küçüğüm,küçük olmaktan sıkıldım.Bu kahraman da uymadı bana.

İşte tam aradığım kahraman aklımda. Nasrettin Hoca olmalıyım ben.Beyaz beyaz sakallarım, kafamda kavuğum,sırtımda cübbem tam bana göre.Hem,herkes tarafından biliniyorum,hem de herkes tarafından seviliyorum. Güldürürken düşündürüyor; düşündürürken güldürüyorum.

Evet,arkadaşlar! Ben sizlere hayalimi açıkladım, sıra sizde.

Biraz düşünürsünüz, kararsız kalırsınız ama sonunda size en uygun kahramanı bulursunuz. Belki bulamayabilirsiniz ama hayat içinde zaten size en uygun kahraman; rol oynayacaktır.

Hiç merak etmeyin!..”