Mevsimlerden sonbahar
Aylardan eylül
Günlerden pazar
Neye yarar
Sen yanımda yoksan
Akrep yelkovanı zehirlemiş
Kimin umrunda....


Yaprak sararmış
Güneş uykuya dalmış
Gün ağarmış hayat sürmüş
Nefes zekatını vermekte hayatın
Verse ne çıkar
...Sen yoksunki yanımda
Kimin umrunda

Ay niye doğuyor
Güneş neden hala ısıtıyor
Neden hicranlar susmak bilmiyor
...
Bu mevsimin sancısımı tuttu
Bir an önce gitsin diye beklemekteyim
Gİt eylül beni bende bırak
Aklımı çıkarma

Zaten ..............zaten ben kayıbım bulamıyorum aklımı


¶¶


Karşılaştığımız her sorunda birilerini suçlarız.

Yapraklarını dağıtmış ormandan hesap sorar gibi.

Baktığımız her şeyde gördüğümüz kendimiziz aslında.
Mavi bir bulutun kanadında yada sarı saclı bebeğin gülümsemesinde.

Biz aslında yüreği insanca duygularla bezenmiş birer faniyiz.

Bizleri değiştiren çevreden ne yazıkki kopamıyoruz.
Kopmaya çalışsak az uzaklaşmayı denesek hemen dışlanıyoruz.

Bir isim düşünün.Adı sizin adınıza benzesin.
Kaç harf var isimde ,bu sizin geleceğiniz olsun.
Doğum/ yaşam ve ölüm arasına sıkıştırılmış isteklerinize ne kadar gem vuruyor ne kadar
engel olabiliyorsunuz.

Hayatın iyi yanıylamı kötü yanıylamı ilgilisiniz.?
Hayat ne de olsa zaten geçiyor öyle veya böyle.
Bu mudur.?

Hayat giderken arkasından daha ne kadar bakmaya devam edeceksin.
Kayıp giden zamanının hesabını nasıl vereceksin

En çok sevilen yada en çok hüzün veren eylülde geçti.
Yaprakları salına salına indi .
En kızılına sarının tüm renkleriyle boyadı.
Bir daha eylül gelmeyecek kimine göre .Kimi ise daha hayatının baharında elbette her eylül
onunda hüzünlerine gebe olacak.

Masumluğun ,mutlulukla birleşmesi gibi ,Sevdanın acıyla yoğrulması gibi.
Aşk masallarının hep iyi bir finalle beklerken hazin bir eylülde buluşması gibi.

Kaç baharını saklamış güz var.
Kaç güzünde baharı yaşatmak için çabalayan var
Sararmış çehrelere inen kaç kızıllıklı peri var.
Güneş artık yeterince ısıtmayacak.
Yüzler soğuktan buz kesip bize yazı aratacak.
Yazında güz/e muhtaç olacağız

Ne garip bir hayat ne garip çetrefilli düşünceler.
Sıcağı sevmeyenler kışın daha çok şikayet ederler üşüdüklerinden.
Kışın daha çok arar olur sıcağın kumsalında uzanmayı düşleyenler.

Mevsimler.
4 mevsim ve insanlar.
Ne kadar şanslıyız.
Ne kadar şanslı olduğumuzun farkında değiliz bir tek.
Hep hayattan şikayetciyiz.
Öyle olmasaydı böyle olsaydı..O olmasaydıda şu olsaydı..Hep ahh ahhları vardır.
Hiç şükürleri yoktur.
Her şeyde şikayet için proğramlanmış bir makina gibi.

Biz ne kadar iyi bir zamanda yaşıyoruz halbuki.
Evveldenmiş açlık/kıtlık/yokluk/sefalet vs.
Şimdi ise fazla gelenleri beğenmeyip dolduruyoruz çöpe.
Giymediklerimizi hayır kurumlarına yada maddi gücü olmayanlara vermiyoruz.Bir tabak yemeği komşumuzdan esirgiyoruz.
O yemesede olur varsın çöpteki kurtlar yesin.

Evvelden yokluk /kıtlık varmış ama bi derin dostluk /komşu /akraba ilişkileride varmış
Varmış çünkü artık yok..
Ne bayram ne seyran ne düğün.Bayramlarda tatil düğünlerde tatil.Çokmu yorulur olduk yoksa çokmu modernleştik.

İnsan olmayı elimizden almaya çalışıyorlar.
Bizleri kendilerine benzetmeye çalışıyorlar.
Bencil/ukala/arsız/hayasız yapmaya çalışıyorlar.
Böyle olmayıncada bak işte kapı orada diyorlar.
Orada açık kalmış zaten kapı .
Çıkarken arkandan tekmeyle itiyorlar.

Yalancı olmuş artık baharlar güzde.Yalancı olmuş en yüzsüz insanlar sözde.
Sözüm ne güze ne bahara sözüm sadece anlayana.