Bu aralar şiirlerimi seslendiriyorum. Yazının kalıcılığına ölümsüzlüğü eklemek istiyorum. Şairleri ne kadar övseniz, az derler, unutmayın...


Ben seni sevdiğimde, neler susmaz, neler dile gelmezdi ki... Etrafım aşk sözcükleriyle bir bir dolardı, peşimi bırakmazdı sevgiden akan ırmaklar. Dicle ve fırat yönlerini bana çevirirdi, seni sevmeye niyetlendiğimde sevgili mimoza...


Sevmek, herkes için ayrı bir dünya, farklı bir takılma alanı. Kimi biricik sevdiğine eş bulmaz, kimi gördüğü her çiçeği sümbülü sanır. Bu aşk...


Şiir okumayı, şiir yazmaya tercih ederim demem. Zira şiir okumaktan çok, şiir kaleme alırım. Huyum bu. Cümlelerin özeti:Şiirsiz yapamaz şair...


Televizyonların başında dizi seyrederek zaman geçiren insanları anlamıyorum. Amaçsız bir sürüye katıldıklarının farkında değiller. Çok yazık, bile bile vakitlerini harcıyorlar...


Fotoğraf çeke çeke bir hal aldı başımı. Kimi görsem, neyi bulsam fotoğrafını çekiyorum. Profesyonel bir fotoğrafçıya doğru adımlar mı atıyorum yoksa?..


Edebiyatla uğraşan herkeste bir kibirlik görüyorum. Koca burunlarını gördükçe, ben de onlara benzemekten korkuyorum. Allah korusun beni bu tip edebiyatçılardan...


Bir şeylere el attığımda, kendimi huzurlu hissed(ebil)iyorum. Bir baltaya sap olduğumu anlamak, dünyada boş yürüyen bir insan olmadığımı görüyorum...


Her bir yarın’da bir başka yarın arzularız. Ve bir gün bakmışız o yarınlar koca bir ömrün halkalarını dizmiş, sona gelmiş dünyadaki hayatımız...


Bir insana nasılsın sorduğumuzda, ’İyiyim, sen nasılsın? cevabını alacağımızdan emin olduğumuz halde, neden bu soruyu herkese soruyoruz bıkmadan?..


Bugün hiç tanımadığım bir anne ve iki küçük kız çocuğuna üzüm verdim. Çocuklar ve anne o kadar mutlu oldular ki, az kalmıştı ağlıyordum içli içli...


Lay lay lom bir hayatım yok. Başıma geleni önemserim. boş vermem kendime. Kendimi bilmekle yaşamayı eşdeğer tutarım. Kitabımda bunlar yazıyor...