Yıl bin dokuz yüz seksen.

Baycan ailesinde tatlı bir telaş var. Nasıl olmasın ki?

Aileye yeni katılacak bir bireyin telaşı bu!

Canım kardeşim; on dokuz mayıs ta senin sayende iki bayramı üst üste kutlamıştık.

Babam hastaneden gelip bir kardeşiniz daha oldu dediğinde dünyalar bizim olmuştu. Ne zaman getireceksin kardeşimizi ve annemizi sorumuza babam yarın cevabını verince hepimizde seni karşılamanın telaşı başlamıştı.

Bütün gece uyuyamamıştım heyecandan. Bir an evvel sabah olsa da kardeşimi görsem telaşıydı bendeki.

Seninle ilgili ne çok şey hayal ediyordum. Kaşın, gözün, boyun, kilon vs….

O sabah her zamankinden erken kalkmıştım. Okullar zaten tatil olduğu için seni rahat rahat karşılamaya hazırlanabilirdik.

Babam “Hadi ben çıkıyorum, annenizi getireceğim!” sözünü duyar duymaz heyecanımız ikiye katlanmıştı.

Kahvaltımızı yaptıktan sonra evleri güzelce bir kez daha temizlemiş ve senin için hazırlanan beşiğin son rötuşlarını yapmıştım.

Babamı, annemi ve seni beklerken zaman akıp gitmek bilmiyordu. Ev hepimize dar gelmeye başlamış, yerimizde duramaz olmuştuk.

Yok! Bu böyle olmayacaktı. Duvarlar üstümüze üstümüze geliyordu. Biz de tüm kardeşler karar verdik gelecek misafirimizi sokağın sonundaki yola en yakın yerde bekleyecektik.
Apar topar çıktık evden. Dışarıya zor attık kendimizi. Yolunuzu gözlemeye başladık.

Saatler geçiyor fakat beklenenler bir türlü gelmiyordu. Ben de ileriyi daha iyi görürüz düşüncesiyle kaldırım kenarına dikilmiş ağaca tırmanmaya karar verdim. Özellikle en yüksek ağacı seçmiştim ki uzağı daha iyi görebileyim diye.

Ben ağaca tırmandım ve Ayfer ablanı da aldım yanıma. Onu ağacın en güvenli yerine yerleştirince ben aşağıya indim ve sırayla Serpil ve Nuran ablanı ağaca uzatıyordum, yukarıdan da Ayfer ablan alıyordu. Geriye en son Aynur ablan kalmıştı. O da henüz dört yaşında olmasına rağmen içimizde gelmeni sabırsızlıkla bekleyenlerin başında geliyordu. Aynur ablan da kim bilir ne hayaller kuruyordu senin için. Biz hep bebek gelecek dedikçe o bizden daha çok heyecanlanıyordu.

Aynur ablanı da en nihayetinde aşağıya düşürmeden ağacın en güvenilir yerine yerleştirmeyi başarmıştık. Hepimiz ağacın tepesinde dallara dizili elmalar misali bekleşip dururken arkadaşlarımız gelmişti “ Siz burada ne arıyorsunuz annenler geldi” diye.

Dalından kopup düşen elmalar gibi hepimiz büyük bir sevinç ve heyecanla aşağıya inmiştik.
Aksilik bu ya! Bizim beklediğimiz yönün tam tersinde arka sokaktan gelmiştiniz eve.

Babamdan işittiğimiz azarı unutmuştuk seni görünce.

Yüzündeki örtüyü kaldırınca hepimiz şok olmuştuk! Nasıl bir bebek hayal ediyorduk bilmiyorum fakat sen ufacık ve kırmızı bir şeydin. O yüzden kırmızı kurt koymuştum adını. Uzun süre de seni Serap değil de Kırmızı Kurt olarak anmıştık.

Göz rengini merak ediyorduk en çok ta. Siyahtan veya kahverengiden başka ne renk olacaksa da! Çocukluk işte! Hepimizin gözleri siyah olduğuna göre…

Sende uzun süre uğraştırmış ve başında nöbet tutturmuştun bize göstermemek için.

Annem sıkı sıkı paketlerdi seni uyurken sıçrayıp uyanma diye. Fakat sen ne yapar eder o sıkı kundağından kurtulmayı başarırdın. Özgürlüğüne düşkün olman belki de bu yüzden!

Sevimli olmana rağmen çok ağlardın. Mızmızdın galiba biraz? Altını ıslatınca, karnın acıkınca, uykun gelince, karnına gaz dolunca… Durmadan ağlardın. Hatta o yüzden Aynur ablan sinirlenmiş ve “Ben sizden oyuncak bebek istemiştim ağlayan canlı bebek değil!” diye isyan etmişti.

Haklıydı!

Derdini anlatacak başka bir yol bulabilirdin.

En çok ta geceleri tatlı uykumuzdan uyandırdığında kızardık sana.

O günleri düşünüyorum da. Yıllar ne çabuk geçmiş meğer!

Anneme o daha ufacık desem de kocaman bir kız olmuşsun.

Çocukları annelerinin gözlerinde hiç büyümezler ya!

Gerçi ben senin annen değilim, ama sen benim gözümde halen o Kırmızı Kurtsun.

Sadece rengin bu gün kırmızı değil.

Kimse sendeki o rengi görmese de ben içimde görüyor ve içimde seviyorum senin kırmızı halini.

Canım benim;

Demek büyüdün ve evleniyorsun?

Hayata atacağın bu yeni adımda Allah’ım seni daima korusun. Dilerim ömür boyu mutluluklar senin olsun.

Yeni evinde ve yeni hayatında önüne çıkan engelleri, sevginizle aşacak ve birbirinize en büyük destek yine kendiniz olacaksınız.

Aşk gelip geçicidir unutma!

Sen eşine aşkla değil, yüreğinle bağlanacaksın!

Evliğinizin garantisi birbirinize duyduğunuz saygı ve sevgi olacak.

Sana bir ömür boyu mutluluklar diliyorum bir tanem.

Seni seviyorum….