Kafdağı’nın ardında, yeşillikler yurdunda bir ağaç ülkesi varmış. Oradaki ağaçlar mutlulukla yaşar, sevinçleri dallarından çiçek olup taşarmış. Hele bir tanesi varmış ki, iyilikte ve yardımseverlikte hiçbir ağaç onunla yarışamazmış. Kuşlar dallarına dostça konar, güneş ışıkları yapraklarına sevgi sunarmış. Bu ağaç, yuvasızların yuvası; dertlilerin devasıymış.

Ağaç ülkesinde bütün ağaçlar çiçek açarmış ama bu güzel çınarın çiçekleri yokmuş. İlkbaharla beraber her ağaç renk renk süslenirken bizim çınar yalnızlığın acısını köklerinde hissedermiş. Nasıl hissetmesin? Cıvıl cıvıl ötüşen kuşlar, vızır vızır gezen arılar, benekli kelebekler gidip çiçekli ağaçların dallarına konarmış. Çınarcağız da üzüntüyle dallarını aşağıya büker, hüzünlü gözyaşları dökermiş.

Ağaç ülkesinin bir özelliği daha varmış: Güneş batar batmaz Aydede yavaş yavaş bu ülkeye doğru süzülür, bir ağaca konuk olurmuş. Güneş doğacağı sırada ışıktan sakallarını toplar, gökyüzüne uçarmış.

Bir gece Aydede, ağaç ülkesine doğru süzülmüş. Bütün ağaçlar dallarını ve yapraklarını ümitle uzatmışlar konukları olsun diye. Bizim çınar da dallarını yuva şekline getirerek beklemiş bir ümit diyerek. O gece Aydede bütün güzel ışıklarıyla konmuş çınarın dalına.
Gece sabaha kadar sohbet etmiş, dertlerini ve sevinçlerini bölüşmüşler. Çınar öyle güzel ağırlamış, öyle rahat ettirmiş ki; tam sabah olacağı sırada Aydede derin bir uykuya dalmış. Çınar uyandırmaya kıyamamış. Bir anne şefkatiyle yapraklarını yorgan yapıp örtmüş üstünü.

Akşama doğru uyanan Aydede anlamış olanları. Konukseverliğinden dolayı çok teşekkür etmiş. O gece de çınarla kalmış. Sabaha doğru çınarın yapraklarından öperek geri dönmüş ışık ülkesine.

Bir sonraki gece gökyüzünde öyle parlak bir ışık belirmiş ki, ormandaki canlılar çok heyecanlanmış. Aydede, dolunay hâlindeymiş; çevresinde de birçok yıldız varmış. Bütün ağaçlar, Aydede bugün bizim konuğumuz olsa, diye geçirmiş içinden. Çınar ağacının yaprakları da heyecandan kıpır kıpırmış.

Aydede ve yıldızlar bir kuş gibi süzülerek ağaç ülkesine yaklaşıyormuş. Yaklaştıkça aydınlık daha da artıyormuş. Sanki gökyüzünde bir havai fişek gösterisi oluyormuş. Bütün ağaçlar nefesini tutmuş onları bekliyormuş.

Aydede süzülerek çınar ağacının tepesine konmuş. Işıl ışıl parlayan yıldızların her biri de çınarın yapraklarına konmuş. Çınar mutluluktan ve sevinçten pırıl pırıl parlıyormuş. Diğer ağaçlar bunu bir gecelik gösteri zannetmişler. Sabah olurken Aydede ve yıldızlar ışık ülkesine geri döner, diye düşünmüşler. Gerçekten de sabah olacağı sırada Aydede ışık ülkesine gitmiş ama yıldızlar onun hediyesi olarak yapraklarda kalmışlar...

O geceden sonra çınarın yapraklarının şekli ve rengi değişmiş. Yıldız gibi köşeleri olan yapraklar, çiçek gibi ışıl ışıl parlıyormuş. Aradan yıllar geçmiş, çınar ağacını eski adı unutulmuş. Artık ağaç ülkesinde herkes, ona Yıldız Ağacı diyormuş.

Bestami YAZGAN